Yılmaz Erdoğan, Cannes'da kırmızı halıya çıktığında ne hissettiğini bakın nasıl açıklamış: "İnsana tam o anı yaşarken, ciddi bir uyuşukluk hissi geliyor. Hiçbir şey hissetmemeye yakın oluyorsun. Ben öyle zamanlarda çok yabancılaşırım..."
Erdoğan kırmızı halı stresini 'uyuşukluk', 'yabancılaşma' tanımlarıyla tarif ederken; hafiften hiçlik felsefesine göz kırpıp antikahraman profili çizmiş.
Ama aksini düşünenler de var.
Ekşi Sözlük'te bu fotoğraf için şöyle yorum yapılmış: "Yer yer karizma pozlarına alışık olduğumuz bu abimizin, festivalde çekilmiş olan ve elini ayağını nereye koyacağını bilemeyen müsameredeki ilkokul çocuğu fotosu..."
Google'a girip Yavuz Bingöl'ün Cannes fotoğraflarına baktım; o da ilkokul çocuğu pozu vermiş.
Cannes'da kırmızı halı stresi bu olsa gerek; elini nereye koyacağını bilememek...
Derdim Erdoğan'ı ya da Bingöl'ü 'ti'ye almak değil!
Aksine ben, onların bu amatör ve acemi halleriyle daha gerçekçi olduklarını ve onları bu ruh halleriyle daha çok sevdiğimizi düşünüyorum.