Yeni fikirlerin, genç ve deneyimsiz isimleri ile zor bir deplasmanda, 'fikir' aradık. Süper Lig'in "fırtına ikilisi"; Umut ve Burak ile Hollanda'yı tehdit etmekti ilk amaç. Sabri'nin de taşındığı orta saha kalabalığı ile de çabuklaşan ve tempolu olmayı hedefleyen bir orta saha düşünüldü mutlaka.
Yediğimiz gole kadar oyunu dengede tutmayı başaran ama 'kazanacak' işaretini veremeyen bir takımdık. Önde baskı kurarak rakibi mümkün olduğunca kaleden uzak tutup, orta sahada da alan paylaşarak organize olmamalarını sağlıyorduk.
Futbol Anayasası'nın mücadele yönünde sıkıntımız yoktu. Bu kurgunun önemli eksiklerini de taşıyorduk. Fakat şablonu tamamlayacak görüntünün Serdar-Servet tandeminin, baskı istediğimiz dakikalarda defans çizgisini öne taşımalarıydı. Onlar geride kalıp, kendilerini garantiye almak istediler. Böylece mesafe büyüdü.
Hiddink-Oğuz Çetin ikilisinin tempolu oyunculardan kurup, bundan almayı umdukları verim de böylece amacından uzaklaşmaya başladı. Tipik bir beraberlik takımı olduk. Bir kontra yakalar mıyız diye, topun karar vermesini bekliyorduk. Çünkü bu akılı, oyuna koyacak kaliteyi üretemiyorduk.

İYİ VEYA KÖTÜ ÖNEMLİ DEĞİL
Arda, Emre Belözoğlu, Semih Şentürk gibi ayrıcalık yaratanların katılımı ile, tempolu oynamayı seven oyuncuların beraberliği, bize istediğimiz ve beklediğimiz bir mali takım da getirebilir. Hazırlık maçı olmasına rağmen, nasıl oynayacağını çok iyi bilen bir rakibe karşı mücadele ettiğimizi dikkatle hatırlamalıyız. Buna rağmen boş kaleye değerlendiremediğimiz iki net pozisyonla maçın rengini bambaşka bir hale getirebilir, parlatabilirdik de...
Bizim için sonucun iyi veya kötü olması çok önemli değil. Bu kadronun verdiği fikri, göz aldanmalarına 'kanmadan' doğru değerlendirmek gerekiyor.
Formda oyuncu ile iyi oyuncu arasındaki ince farkı anlamak, büyük tecrübe sahibi teknik kurmaylarımız için zor olmamalı.