Amerika'da geçtiğimiz haftayı, medeniyetin içinde yaşayan bizlere çok yabancı bir hayat şeklini seyrederek geçirdik. Aşırı dinci bir topluluk olan 'Amish'lerin sade hayatı... Arabanın, cep telefonunun, elektriğin, her türlü teknolojinin reddedildiği bir hayat şekli. Amerika gibi bir yerde tarlalarını saban ile sürüyorlar, elektrik yerine gaz lambası kullanıyorlar. At arabaları, saçları boneli kadınlar, sakallarını kesmeyen erkekler, başlıklı çocuklar... O kadar sade bir hayat ki; bizlerin anlayamayacağı kadar...
NEFRET VE ÖÇ YOK
Ama en anlaşılmaz olanı; geçtiğimiz hafta Amish'lerin kendilerine ait okulda 5 kız çocuğunun korkunç ölümüyle sonuçlanan okul saldırısına karşı inanılmaz bağışlayıcı bir tavır göstermeleri. Bütün bir hafta boyunca televizyonda izlediğimiz; tüm camianın nasıl bir arada yas tutup, bir bütün oldukları. Lancester bölgesinde bir odalı okulu basan saldırganın 5 kız çocuğunu öldürüp, ardından intihar etmesi üzerine, medyanın, Pensilvanya eyaletinin bu kırsal kesimine geldiklerinde gördükleri tepki, nefret ve öç değildi. Tam tersine çocuklarını kaybeden ailelerle, tüm cemaatin nasıl bir bütün olduğunu ve ne kadar bağışlayıcı olduklarını gördüler. Öyle bir bağışlama ki; erkek çocukları sınıftan çıkartıp, sıraya dizdiği kız çocuklarını teker teker kafalarına kurşun sıkarak öldüren katili bile. Hatta yıllar önce kendi kız çocuğunu kaybettiği için Allah'tan öcünü almak adına 5 çocuğu öldürerek intihar eden katilin dul karısına, kendi bölgelerinde yaşamayı teklif edecek bir bağışlama. Nefret ve öç duyguları ile dolu, şiddet içinde yaşadığımız gözü dönmüş bir dünyada, bu kadar ısrarlı bir bağışlama, çok ama çok tuhaf, bu dünyaya ait olmayan bir davranış. Darfur'dan Bağdat'a din adına öç almak için işlenen cinayetler, kendi çevremizdeki yaşantımızda üstünlüğümüzü ispat için birbirimize attığımız iftiralar ve saldırganlıklar sürerken, Amish'ler, bağışlama ile gelen özgürlük adına insanın tüylerini ürperten bir örnek oluşturdular.
ŞİDDET BÖYLE DOĞUYOR
Dünya; içlerindeki nefretin büyüklüğü nedenini aşmış, bu yıpratıcı hisleri kimlikleri olmuş insanlarla dolu. Ölümsüz hislere ve şartlara tepki gösterme ihtiyacını nasıl yönlendireceğinizi bilememek, insanı her boyutta şiddete yönlendiriyor. Bağışlamak; size karşı yapılan hatayı kabul etmeniz, sizi üzene yenik düşmeniz demek değildir. Tam tersine, hırstan kendinizi harab etmekten kurtarır, özgür olmanızı sağlar. Başkalarının size olan davranışları sizin onlara reaksiyon göstermenize teşvik edici olsa bile, onlar için değil, kendiniz için, aradaki kin ve korku bağını koparmak için affedin.
