Dün sabah öyle erken uyandım ki, bayram namazına denk geldim. Televizyonu açtığımda yani... TRT 1'de Süleymaniye Camii'nden naklen yayın vardı. Ehil bir ağızdan çıkan Kuran'ı dinlemenin verdiği huzuru bilen şanslı kullardan olduğum için de sesi açtım. Ama gözüm ekrandaki kirliliğe ilişince sinirlerim bozuldu, açtığım gibi de kapattım. Süleymaniye gibi muhteşem bir camiye gidilmiş. Sus otur, okunan Kuran'ı dinle, ibadetini et huşu içinde değil mi? Yok, camide devlet erkanı da bulunuyor. Korumalar, kargaşa, izdiham, fotoğraf çekenler, cep telefonuyla video kaydedenler, eller cepte, ayaküstü sohbete dalanlar, içeride bir uğultu, bir cümbüş. Kimsenin orada ne amaçla bulunduğuyla ilgili fikri yok. Utandım manzaradan, gözüm görmesin diye kapattım. Oturdum, sessizlikte kendi duamı ettim, bildiğimce...