Hani Sertab Erener birinci olmuştu ya; hah işte ben o zaman bile zahmet edip televizyonu açmamıştım.
Eurovision konusunda yaralı bir ceylandan farksız milletim; öyle coşmuştu ki, puanlamada Sertab 12 point'leri kaptıkça, eş, dost ve akrabadan ağlamaklı seslerle telefon yağmıştı: "İzliyor musun Sertab'ı? Kızım açsana, birinci oluyoruz!"
'Oh oh iyi, tebrik ederim' deyip arkadaşlarla muhabbete kaldığımız yerden devam etmiştim.
Bunları kimseyi ve hiçbir şeyi küçümsemek için söylemiyorum.
Onca emek ve harcanan onca enerji var bir kere ortada.

FIRLAMA VE EFENDİ
Sadece olaya ilgisizliğimi anlatmaya çalışıyorum. Ve evet, sadece kendi adıma, organizasyonu pek ciddiye almıyorum.
Ama cumartesi akşamı siyah beyaz ekranlı çocukluğumdan beri ilk kez oturup baştan sona dünyanın bu en sıkıcı yarışmasını izledim.
Aslanım Can için.
Sonuç monuç enterese etmedi beni.
Can Bonomo; hem fırlama, hem efendi, yani benim en hastası olduğum adam tipiydi.
Tabii bir de benim için, anneciğini erken kaybetmiş her insan gibi; o da sonsuz şefkati ve koruyup kollanmayı hak ediyordu.
Ve tüm bunların yanında yaptığı şarkı, çok matrak ve çok eğlenceliydi.
Gerçi bazı zevzekler buna da laf etti; "Ama bu şarkı çok basittt! Olmaz ki böyle... Nerede bunun yaylıları, hani korosu?" dedi.
Neyse, bütün bunlar geçti, bitti.

HAK ETTİĞİ YERE VARDI
Can Bonomo'yu önceden de bilen ve dinleyen biri olarak, bir tek şeye çok seviniyorum.
Bu tikitonki yarışma en azından kendisinin hak ettiği yere, çok daha önceden varmasını sağladı.
Helal olsun TRT'ye de. Böyle hayırlı bir işe vesile oldu diye.
Can Bonomo yarışma gecesinin sonunda Twitter hesabından takipçilerine sordu: "7 de olur... Olmaz mı?"
Ben cevabı başlıkta verdim zaten.
Şimdi yolun açık olsun İzmirli!
Hayde bakalım, haydeee!