Kurban Bayramı'nız kutlu olsun. Bu bayram Van Erciş'te depremin değil, çürük binaların öldürdüğü insanlar, yetim ve öksüz kalan çocuklar nedeniyle çok hüzünlü geçiyor.
Türkiye sadece ekonomi ve iş dünyasındaki beş yıldızlı gelişmelerle dünyanın en gelişmiş ülkeler kategorisine geçemeyecek neticede. Hepimizi rahatsız eden olayların sonu bir türlü neden gelmiyor?
Cumhurbaşkanından başkanına, bakanlardan, medya mensuplarından, sivil toplum kuruluşlarının yöneticilerinden sokaktaki vatandaşa kadar her kesimi çok ama çok rahatsız eden 13 yaşındaki N.Ç için Yargıtay'ın verdiği o karar da son zamanlarda içimize kasvet veren olaylar zincirine eklenmedi mi?
Ne yapsın bu ülke? Çürük binaları bir an bile düşünmeden yapan o vurdumduymaz zihniyetle mi savaş versin yoksa kadına karşı şiddeti hayatın en rutin olaylarından biri olarak gören o vicdansız zihniyetle mi? Kız çocuklarının insan haklarını ne yapacağız peki?
Biz hangisiyle mücadele edelim? Bugün bayram, ben isterdim ki sizlerin de içini açan girişimci öykülerinden, müthiş işadamlarından söz edeyim ve 'birlik ve beraberliğin' en çok hissedildiği bugünlerde sizler de okuduklarınızla daha cesur gelecek hayalleri kurun.
Hakikaten isterdim ama bugün sabah yazı yazmaya oturduğumda bilgisayarımın başına, gözlerimin önüne en çok o Van depreminde enkaz altından kurtarılırken en çok sevindiklerimizden biri olan küçük Yunus'un kocaman olmuş gözleriyle baktığı görüntüsü geliyor.
İşte o anda tüm konular önceliğini yitiriyor. İşte bu yüzden Başbakan Erdoğan'ın kabinesi ve de yerel yönetimlerle birlikte Van Erciş'te tüm Türkiye'ye örnek olacak yeni bir şehir planıyla çıkmalarını bekliyorum. Yaşadıkları travmayı atlatabilmeleri çok zor olan Vanlılara daha büyük bir bayram sevinci olamaz herhalde. Hepimiz biliyoruz ki Erciş'teki çadırkentlerde yaşam çok zor. Gönderilen yardımları tasnif edip ihtiyaç sahiplerine ulaştıracak bir düzeni henüz kuramadık. O nedenle köklü adımlar atmaya Van'dan başlamak tüm Türkiye'yi memnun etmez mi?
2012'de önceliğimiz deprem, kadına karşı şiddet ve kız çocuklarının insan hakları olmadığı sürece bizler istediğimiz kadar ekonomik gelişmede dünyaya parmak ısırtalım, insani gelişme endeksinde istediğimiz sıraya gelemeyeceğiz.
'Sürdürülebilirlik ve Eşitlik: Herkes İçin Daha İyi Bir Gelecek' temasıyla Birleşmiş Milletler kasım ayının başında bir rapor açıkladı. Türkiye insani gelişme kategorisinde 187 ülke arasında 92'nci sıraya yerleşmiş durumda. İnsani Gelişme Raporu'nun tamamlayıcısı olarak tamamlanan Toplumsal Cinsiyet Eşitsizliği Endeksi'ne göre dünya lideri İsveç. Hollanda, Danimarka, İsviçre, Finlandiya, Norveç, Almanya, Singapur, İzlanda ve Fransa İsveç'i takip eden ülkeler. Türkiye ise 146 ülke arasında Toplumsal Çinsiyet Eşitsizliği endeksinde ne yazık ki 77'nci sırada yer alıyor.
Ekonomideki başarının süratle diğer alanlara da kaydırılmasının şart olduğunu sadece bu endeks bile göstermiyor mu sizce? Kolay değil kuşkusuz. Ama bir yerden başlamak ve toplumun tüm kesimlerini kucaklayarak harekete geçmekten başka çaremiz mi var?
