Değer düşürmenin yolu çoğaltmaktır. Herkese birer madalya verirseniz, hepsinin değeri sıfırlanır. Bizde sanat sözcüğünün başına öyle bir iş geldi. İnsanoğlunun ürettiği en güzel ve en ölümsüz nimetin adıdır o sözcük. Sayısız hükümdar unutulur gider, kubbede bir hoş seda kalır. Sanatçı diye de o yüce değeri yaratabilen çok çok nadir insanlardan birine denilir. Türkiye'de ise kulak tırmalamadan şarkı söyleyebilen güzelce bir kızsanız, önünüze mikrofon koyacak ve adınızı magazin sayfalarına çıkaracak birileriye iş ayarlayabilirseniz... Ya da sağa sola sert bakabilen düzgün bir delikanlıysanız ve bir dizide it rolü kaparsanız... İki haftada 'sanatçı' olur, 'ünlüler' sürüsüne katılırsınız. Ondan sonra basından yakınmaya, "Peşimi bırakmıyorlar ki," diye sızıldanmaya, o haftaki sevgilinizle gece kulübünden çıkarken resminizi çeken paparazzi tayfasına saldırmaya girişebilirsiniz. Bu tezgahla palazlananlar öyle çoğaldı ki, 'ünlüler' güruhunun tepesindekiler kendilerine sanatçı denilmesine kızmaya başladılar. Bakın "ünlüler" güruhunun tepesindekilerden Hülya Avşar ne buyurdu: "Benim mesleğimi herkes doğru algılayamıyor. Bana sanatçı diyorlar. Hayır, kesinlikle kabul etmiyorum. Ben idolum. İdol demek, herkesin dinlediği, es geçemeyeceği biridir." Böylece bu yaşımda bilmediğim bir şey öğrenmiş oldum. Demek öyle bir meslek var: İdolluk. Hanımın ona göre kartviziti de var mı acaba? "Hülya Avşar. İdol." Yalnız, dil bilgisi biraz eksik galiba. İdol, 'es geçilmeyecek biri' demek değildir. Yunancadan gelir. Sahte tanrı heykelcikleri için kullanılırdı. Put demektir, put! Günümüzde akılsız gençler 'taptıkları' abuk sabuk kişilere öyle diyorlar. Sanatçı demeyeceğime kesinlikle söz verebileceğim Hülya Hanım, put olmaya özeniyorsa kendi bileceği iştir. Ama izin versin de hepimiz putperest olmayalım.