Bugün hepimiz Suriye'deki Esad yanlılarına ateş püskürüyoruz. Suriye'ye nota veriyoruz. Devlet büyükleri birbiri ardına öfkeli açıklamalar yapıyor. Haklıyız tabii ki... Bayrak bir ülkenin ulusal onurudur. Ona uzanan eller, gereken cevabı almalıdır.
İyi de, geçen cuma akşamı Türk Telekom Arena'daki Türkiye- Hırvatistan maçı öncesinde bizim seyircinin Hırvatistan Milli Marşı'nı ıslıklamasına ne buyurulur?
Milli marşlar da en az bayraklar kadar kutsal ve onurlu değil midir? Milli marşa yapılan saygısızlık, koca bir ulusa yapılmış sayılmaz mı? Doğal olarak, önceki akşam Zagreb'deki rövanş maçında da Hırvatlar, İstiklal Marşı'nı ıslıklayarak, 'intikam' almaya çalıştılar.
Artık bu ayıbı tümden ortadan kaldırmak zorundayız. Karşımızdaki hangi ülke olursa olsun; milli marşını saygıyla dinlemeye alışmalıyız. Sıradan lig maçları öncesinde bile milli marşını okuyan dünya üzerindeki tek ülkenin vatandaşları olarak; bu bizim boynumuzun borcudur.
Bir de 'saygı duruşu saygısızlığı' var ki, onu bir türlü aşamadık. Bir dakikalık ağırbaşlılığa bile tahammül edemeyen bazı kendini bilmezler, saygı duruşlarını sloganlar ve yersiz haykırışlarla şova dönüştürmekte hâlâ ısrar ediyorlar.
Doğrusu bu taşkınlıklar bize yakışmıyor. Hiç yakışmıyor...