Soner Yalçın tutuklanınca kızılca kıyamet koptu. Aklıma bir atasözü geliyor. "Evlerinden bok kokusu gelir kızlarının adı Reyhane." Medyada da durum aynıyle vaki. Koku evden dışarı yayılıyor, ama herkes kızın adını tartışıyor. Soner'den bir 'düşünce kahramanı', 'yılmaz bir muhalif' portresi yaratmaya çalışanlar var. İnsan üzülüyor. Oysa bu ülkede Özgür Gündem bombalandığında da düşünce özgürlüğü yok olmuştu. Orhan Pamuk, ülkeyi terk etmek zorunda kaldığında da. Gazeteciler, generallerin brifingine koşa koşa giderken de. Düşünce özgürlüğü için mücadele etmek istiyorsanız, size iki isimden söz edeceğim: Çevirmen Suzan Zengin ve Nevin Berktaş. İkisi de Bakırköy Kadın ve Çocuk Tutukevi'nde kalıyor. Suzan Zengin, İşçi-Köylü gazetesi Kartal temsilcisi, bir buçuk yıldır tutuklu. Nevin Berktaş ise hapiste yazdığı Hücrem adlı kitabı yüzünden aldığı cezayı tamamlamaya çalışıyor. Meraklısı detaylı bilgiyi Şanar Yurdatapan'dan alabilir. Söyleyeceğim o ki, Soner'den 'Reyhane' olmaz. Soner'i eleştirenlere de bir sözüm var. Muktedirin dili ile yeni bir medya, yeni bir dünya kurulmaz. Nefret, öfke, kin sizi ancak 'düşmanınıza' benzetir. Ne söylediğiniz kadar nasıl söylediğiniz de önemli. Farklı bir dile ihtiyaç var. Yoksa geriye kalan bir Karagöz-Havicat oyunu, bir kayıkçı kavgası, bir acınası durum olur.