CHP, eski model Ford kamyon gibi! Mübarek koca bir alamet. Direksiyonu sağdan sola dönmez. Motor sık sık su kaynatır, karbüratör pislik dolu. Yıllardır çalışıyor ama hep 'dış destekle'. "Abi şuna bir el atalım" muhabbeti. Ama bu sefer rot balans dağıttı! Fren tutmadı! 'Küçük Onur' gitti, her daim kendisine el veren Alevilerin beklediği durağa daldı. 'Küçük Onur' diyorum. Çünkü CHP tarihinde 'Onur'un büyükleri de vardır. Ve çoktur. Mesela 'jandarma' lakaplı Recep Peker: "Ulus vücudunun derisini kaplayan çeşitli hastalıklarla mücadeleye mecbur olduk. Bu hastalıklar o kadar işlemiş ki, kazımakla bitmiyor... Bereket versin ki... Tek bir şey, Türk kanı, bütün bu gürültüler içinde temiz kalmıştı" (İnkilap Dersleri) Mesela Mahmut Esat Bozkurt. "Hislerimi saklamayacağım. Türk, bu ülkenin yegâne efendisi, yegane sahibidir. Saf Türk soyundan olmayanların bu memlekette tek hakları vardır; hizmetçi olma hakkı, köle olma hakkı. Dost ve düşman, hatta dağlar bu hakikati böyle bilsinler..." (Cumhuriyet, 19 Eylül 1930) Yani Onur Öymen'inki bir dil sürçmesi değil. Bir 'samimiyet buhranı.' Matruşka gibi değil mi? Açıyorsun Peker çıkıyor. Açıyorsun Bozkurt; açıyorsun 'Küçük Onur' çıkıyor. "Açık açık faşizm!'
'GÖNÜLLÜ KULLUK'
CHP'nin durumu bu. Ya Aleviler'in hal-i pür melali? Ben çocukken mahallede "Hırt Cemal"le kankası 'Yetim Hilmi" vardı. Cemal harbi hırttı. Hilmi'den büyüktü. "Kanka" idiler ama Cemal onu hep döverdi. Arada sırada da mahallenin diğer 'kötülerine' karşı korur gibi yapardı. Alevilerle, CHP'nin ilişkisi de biraz böyle. Yani 'Yetim Hilmi sendromu!'. Aleviler gerçekten bu toplumun yetimidir. Kürtler gibi. Azınlıklar gibi. Dindarlar gibi. Solcular gibi yetimdirler. Devlet nezdinde makbul değildirler. "Kızılbaş"tırlar... "İsyancıdırlar"... "Potansiyel komünisttirler." Hep ezilmişlerdir. Hakir görülmüşlerdir. Mağdur olmuşlardır. Ama korkarlar: "Sopayı devletten yiyip, şeriatçılardan", "Sünnilerden" korkarlar. 'Yetim Hilmi'nin mahallenin diğer 'kötülerinden' korkması gibi korkarlar. Korktukça Hırt Cemal'lere sığınırlar. "Hırt Cemal"ler de bu korkuyu körükler. Maraş'ta, Çorum'da, Sivas'ta... Sosyalist solun, Aleviler üstünde etkili olduğu 70'li yılları saymazsak bu "gönüllü kulluk" hep sürdü.
Cemevlerinde ibadetlerin neden gizli yapıldığını sorgulamadan. Devletin dininin Hanefi-Sünni mezhebine göre düzenlendiğini düşünmeden.
Dersim'i hatırlamadan;
Maraş, Çorum, Sivas ve Gazi Mahallesi'ndeki derin devleti görmeden. Çünkü sistem tüm 'yetimleri' birbirine karşı kullanmayı çok iyi başardı. Tüm yetimler birbirinden korktu. Alevi olduğu için ezilen, başörtüsü için ezilene sessiz kaldı. Başörtüsü için ezilen, Alevi'nin ezilmişliğine.
Artık 'Kral çıplak'. Onur Öymen'in itirafı bu körleşmeye karşı bir işaret fişeği olabilir. Tüm 'yetimler' birleşin...
Meslektaşımız Ömer Lütfi Mete'ye rahmet, yakınlarına başsağlığı diliyorum.
