Baraj gölünde pisi pisine hayatını kaybeden 5 işçinin ardından şöyle yazmıştım: "Gafletin, dalaletin bundan daha fazla ete kemiğe bürünmesi mümkün mü? Mümkün... Bizim ülkemizde bu tür olaylar daha önce de oldu, daha sonra da olacak. Nereden mi biliyorum? İnsan hayatına değer biçecek bir 'sayaç' yok bizim ülkede de ondan... Elektriğe zam üstüne zam gelirken, TEDAŞ personelinin hayat bedeli sürekli indirimde demek ki... Yoksa üç kuruşluk motorlu zodyak bot yerine neden deniz bisikletiyle göle açılsınlar ki?"

500 YIL DAYANDI
Bu yazının daha mürekkebi kurumadan, Tuzla tersanesinde 2 işçi yaşamını yitirdi. Zonguldak'ta köprü çöktü, 15 vatandaş hayatını kaybetti. Pazar günü Sabah'ta okudunuz. Meğer yerel bir gazete, köprü tehlikesini haber yapmış, yetkililer kulak tıkamış...
Bizde her felaketin sebebi ihmal ve adamsendecilik. Onun içindir ki dünyanın en çok afet yaşayan ülkesiyiz. Artık felaketleri unutmak, 'Köprünün altından çok sular geçti' demek istiyoruz ama olmuyor ki... O kadar bile dayanmıyor köprülerimiz. Üstünden geçiyor sular...
Edirne ile İstanbul arası çok yağış alır. Orada Mimar Sinan'ın yaptığı köprüler sele, bakımsızlığa 500 yıldır dayanıyor.
Koca Sinan'ı anarken sadece övünmek yetmez. Biraz utanmamız da lazım!