Bir kongreye gideceğim için yazımı önceden yazmak üzere bilgisayarın başına oturmuştum ki, gittikçe artan sıklık ve sayıya ulaşan şehit haberlerini duydum. Herkes gibi sıkıntı, üzüntü, kızgınlık, öfke hissettim. Tüm bunların yanında, hepsinin üstünde isyan... Bu duyguları yaşarken yazı yazmak da düşünmek de zor. Ama yazılması, yapılması ve hepsinden önce düşünülmesi gereken o kadar çok şey var ki... Bu duygularla baş etmek zor. Bu duyguları dizginlemek, doğru yönetmek ve sağlıklı sonuçlar vermelerini sağlamak daha da zor. Yine de tümünün yapılması gerekiyor.

ACILI AİLELER
Kayıp zordur. Her türlü kayıp, acı ve yas nedenidir. Bunlardan en zor yaşananı evlat kaybıdır. Ne sebeple olursa olsun, bir ailenin kabullenmekte en zorlandığı kayıptır. Beklenmedik, umulmadık kayıplar insanların yasını artırır. Kayıp acıdır, ama yas yaşanması gereken bir süreçtir. İçten geldiği gibi, alıştığı gibi, kendini tutmadan, acısıyla, kızgınlığıyla yaşanması gerekir. Yas paylaşılması gereken bir süreçtir. Yakınlarla, sevenlerle, üzülenlerle paylaşılması, yasın yaşanmasını kolaylaştırır.

ŞEHİTLER HEPİMİZİN
Gittikçe artan sayıda aile, evladını terör eylemlerinde kaybediyor. Kayıp nedeni terör olunca, kaybedilen evlatlar hepimizin demektir. Hepimiz her gün çocuklarımızı, geleceğimizi, varlığımızı yitiriyoruz. Yası yaşamak doğaldır doğal olmasına, ama bu bazı tepkilerin oluşmasını engellemez. En çok öfkeleniriz, kaybı engelleyemediğimiz için. Ama unutulmaması gereken, terör bir anlamda yaratıcı kötülüktür ve teröristi yaratır. Araştırmalar, insanların kötülüğe çok çabuk yönlendirilebileceğini göstermektedir. Terörist terörü, terör korku ve öfkeyi, bunlar da saldırganlığı ve başka türlü bir terörü yaratır. İçimiz yanıyor, kızgınız, üzgünüz ve öfkeliyiz. Bu duyguları kontrol etmek ve terörün amacı olan başka terör ve karkagaşa yaratmayarak, akılcı bir şekilde terörü engellememiz gerekir. Terörü engellemede herkese görev düşüyor. Şehitlerimizin kaybı hepimizi yasa boğdu. Birlikte tutacağız bu yası. Ve birlikte karşı duracağız evlatlarımızın ölümüne, geleceğimizin karartılmasına ve ülkemizin kargaşaya sürüklenmesine... Bunu akılcı, düşünerek, hep birlikte hareket ederek, dik durarak yapacağız. Öfkeyle değil, acı çeksek bile akılla terörle savaşacağız. Terörün yok edici bir kötülük olduğunu unutmadan, onun korkumuzdan, öfkemizden besleneceğini aklımızda tutarak. Şehitlerimizi, evlatlarımızı unutmayalım. Acı çekmekten, üzülmekten utanmadan yaşayalım yasımızı. Gerçeklerle, yaptıklarımızla ve yapamadıklarımızla yüzleşelim ki terörle baş edebilelim ve diğer çocuklarımızı, ülkemizin bütünlüğünü koruyabilelim.