"Bi göçten ne mi çıkar, çok şey çıkar. Sen uçak ilen göçtün, biz kırmızı boyalı balıkçı sandalıyla, sanırsın Ege'ye düşmüş bi sap karanfil. Karanfil koklarken, hala gözlerim dolar, aman vre yavrus, kalp yanmasa göz yaşarmazmış. Bu ikinci vatana gelirken, annem balıkçılara babamı bulmaya gittiğimizi anlatırkana da ağladıydım, sonra Niko ağlattı çok. Fatmabam bilir o da benimnen gözyaşı döker idi. Aşka aşıktı, dedeye değil. Gördün bak, herkesin imtihanı başka, sanmayasın hayat kolay. Öbür tarafta Rabbimin melaikeleri Türk, Rum, Ermeni; hepimizi "Amanın kimler gelmiş, dünyayınan baş etmiş de gelmiş" deyip öpe öpe karşılayacak, gör de bak. Madalya takılacak hepimize.
BU KİN NİYE!
Zorudu diycem ben O'na, ama, pek güzeldi, sağol, ne güzel kainat, güzelim bir İzmir yapmışın bize. Sankim ben Mariya olmuşum siz, Yonan da olmamışım, ortalık vatandaşıyım bende'niz, Araf cumhuriyetinin. Muhacır olmasın kimse. Ama niye hala göçüp duruyor bu insanlar! Ortada ne Balkan bozgunu var, ne harp, insancıklar kökünden sökülüp savruluyor dört bi yana. Ama taşta bile sürüyor işte, insan dediğin. Biz kırk milletin artığı nasıl tutunduk Gül apartmanısına? Senin nanani yaparıdı halka, çayın yanında çıkarırdı, insanoğlu kardeş ama bu kin, bunca silah niye icadolmuş, hiç anlamam! Gör bak, gene insan silecek onları dünyamızdan. İyidir insan, kin gütmeye kalkmamalı, sonu yok. Diyorum ki, "Aceba diyorum tüfek dayayıp aşık, iyi, merhametli yapılır mı bu insanoğlu" ne dersin?
AŞK DEPREMİ
Aşıklık haline düşenler dünyayı daha iyi kavrıyor, inan... Ben şehrimiz İzmir'i, vatanlarımızı, Niko'yu sevdikten sonra daha iyi anladım. Zihnim açıldı, "gündüz kuşu, gece yıldızı tut" dedi gönlüm. Niko'ynan Havra Sokağı'nda şarap içtik, tango yaptık, Safiye'yi dinledik, anam uyardıydı gerçi, "Aşkı gözünde büyütme, o yaban kuştur, avucunda bir lahza kalır. Bir yanını ver öteki yan tikat et sende kalsın. " E kadın haklı, aşk depremi sürgit olsa, ölümün be kızım. Ha, Niko gitmeyip kalsa n'olurdu? Aşk eskirdi. Kalk sen, "Gel, ben memlekete gidiyorum" de. Hankı memleket? Vre Niko insan vatanını da aşkı gibi kendi yaratır. Burası bizi, biz burasını seçtik. Öbür vatan, öteki vatan, ko onların olsun o vatan, sen Anadolu'lusun, tıpkı benim gibi. Anlamadı, salak! Yaşamak istiyormuş, at bakıcılığından bıkmış, git git nereye kadarmış? Kızılçullu'dan bıkmış, koyup gidecekmiş Pire'ye, kurtulacakmış İsa'nın şefaatiyle. Kurtulursun, nah kurtulursun, salak! Kendini de götürüyorsun, nası kurtulursun?
KUSURU ÇOK
Bu herifler var ya, bu adamım sananlar, hepsi salak be kızım... Rabbim bunları bizden evelisi yarattı ya, e tabi, ilk suret, kusuru çok, sonra bizi yaparkana düzeltti insanı. Sonra da hakkımızdan gelsin diye aşkı yarattı. Gülersin, ama, hak verirsin bilirim.Yaşamak ha, burada yaşamoorsun, ölüyorsun ha Niko? Dönüp geldi nitekim, kös kös, daha yorgun, daha salak... Fekat, heyhat, o vakte kadar ben Hamza'fendiyle izdivaç etmiş idim. İyi ki de öyl'olmuş, serin sipil yaşadık adamımla. Hep o deli rüzgar kalırısa yelkende, tekne alabora be kızım, akıl lazım, hepimize, e aşk da gerek evet, aşk masal değil sade dinleyezek, yasayazaksiniz aski, yasayazak... Ömründe bi sefer bile rastgelsen o yenilmez yutulmaz demirden leplebiye, eyidir, sen artıkın ondan sonra farklısın, güzelsin, hem de bereketli. Her şeye katlanır insanoğlusu, aşkı tatmışısa, muhacirliğe bile...
