Yılmaz Erdoğan'ın 'Kelebeğin Rüyası' filmiyle hikayelerini günümüze taşıdığı iki şairden Rüştü Onur'un büyük aşkı Mediha'ya yazdığı mektup ve şiirler kitap haline geldi.
O kitap elimde; Rüştü Onur'un Mediha'sına yazdığı mektupları okuyorum.
1942 yılının Mart ayında yazışmaya başlıyorlar, Ağustos'ta nişanlanıyorlar, kısa süre sonra evleniyorlar ve evlilikleri sadece 40 gün sürebiliyor.
12 Kasım'da Mediha ölüyor, 2 Aralık'ta da Rüştü...

ÖLÜMÜN GÖLGESİ
Hep yaşama sevinciyle dolu ama hep ölümün gölgesi üzerinde bir hayat Rüştü Onur'unki...
Sadece 22 yıl sürmüş...
Okurken kötü oldum; aşk her türlü mesafeye, hastalığa, parasızlığa rağmen yaşıyor, yaşatılıyor.
Mektuplarla gelişen bir ilişki bu...
Rüştü Onur, ilk "Seni seviyorum" itirafını mektupta yapıyor.
Mektup! Hepimize nasıl da uzak geliyor bu sözcük...
Artık elimizin altında dokunmatik telefonlarımız var.
Harflere yanlış da bassak sorun değil, hepimiz birbirimizin ne demek istediğini anlıyoruz.
Bir harf fazla veya eksik yazsan ne olur... Önemli olan hız ve anında iletişim.
Ama mektup emek ister, mektup özlemdir, özeldir, atılmaz, saklanır.
Yıllar geçse de saklanır.
Nostalji yapacak değilim ama düşündüm... Eğer birine bir mektup yazacak olsaydım, bunu başarabilir miydim? İki sayfayı doldurabilir miydim? Sanmam.
Çünkü biriktirmeden, anında paylaşarak yaşıyoruz, anı yaşıyoruz.
Fakat bundan 70 yıl önce yaşamış, aşklarını mesafelere rağmen yaşatmış ve çocuk denecek yaşta hastalıklarından dolayı yaşama veda etmiş iki insanın öyküsü beni çok etkiledi.

"BİR ŞAİR YAŞADI..."
Kendimi biraz özel hayatlarını gözetliyormuş gibi hissetsem de merakla okudum o mektupları.
Edebiyat öğretmeni Behçet Necatigil, öğrencisinin ölümünün ardından şu dizeleri yazmış: "Bir şair yaşamıştı Zonguldak'ta; adı Rüştü Onur'du. Bilseydi hatırlanacağını ölümünden sonra, mutlu olurdu." Ölümünün üzerinden 70 yıl geçmiş.
Bakın; Yılmaz Erdoğan'ın filmi nelere vesile oldu...
Aşklarını konuşur olduk ve de şiirleri...