Onunki kısa ve paradokslarla dolu bir hayattı. 2011'de öldüğünde 27 yaşındaydı.
Güzellik ve yalnızlık, sevgi ve umutsuzluk onun içindeydi... Büyük bir yetenek ile doğdu ama kendini değerli hissettiği bir hayat yaşayamıyordu.
Sahnede boş ve anlamsız gözlerle bakan bir kadındı ama müziği duygu ve anlam doluydu.
Amy Whinehouse; bugün benim kızım dahil, R&B, soul ve caz müzik yapan pek çok genç müzisyenin idolü.
Ancak şöhretin ardında karanlık vardı. Alkol ve uyuşturucu bağımlılığı, müziği kadar çok konuşuluyordu. Bizler onu daha çok paparazzilerin bize anlattığı gibi tanıyorduk ama mesela ne kadar komik bir kadın olduğunu bilmiyorduk.
'Amy: The Girl Behind the Name' adlı dokümanter filmi izlerken aslında onun şöhret ve para hırsı olmadığını gördüm. Ancak en iyi müzisyenlerle en iyi müziği yapma hırsı vardı. Star olmaktan neredeyse çekiniyor, bunun onu inciteceğini düşünüyordu.
Öyle de oldu zaten...

BENCİL DÜNYALAR...
Şarkıları neredeyse biyografikti. En meşhur şarkısı 'Rehab'in liriklerinde; tedavi için rehabilitasyon kliniğine gitmesine babasının gerek görmediğini söylüyordu. Daha da üzücü olanı; babası için kızının tedavisinden çok, 'Kızım Amy' adlı realite şovu önemliydi. Kızının en şanssız durumlarını bile medyaya teşhir ederek para kazanmaya ve gündemde kalmaya çalışan bir baba... Her şeyden kopup kaçmaya ihtiyacı olduğu zamanlarda bile kameramanları ile onun peşindeydi.
Annesi deseniz, o da kendi dünyasında... Amy, daha genç yaştayken annesinin kendisine karşı daha katı olmasını, ona yol göstermesini istemiş ama annesinin doğasında bu disiplin yok. Çevremde de duyuyorum, 18 yaşında biraz göbeği çıkmış genç kızına 'Liposuction yaptırıver' diyen anneleri... Aklım almıyor. İlla kötü oldukları için değil, gerçekten yol/yöntem bilmedikleri için... Kendi küçük 'ben'cil dünyalarından ötesini göremedikleri için...

'MUTSUZUM!'
Filmde baştan sona Amy'nin görüntüleri var. Filmin başlarında daha gençken gözlerinin içi parlıyor, hayata karşı hevesli, enerjik, sağlıklı... Zamanla gözlerindeki ışıltı matlaşıyor, makyajı ağırlaşıyor, gittikçe zayıflıyor. Yüzündeki ifade açıkça her şeyi söylüyor: 'Mutsuzum!'
Amy, o mutsuzluğu gizleyemiyordu. 'Rehab' şarkısını 'Beni rehabilitasyona göndermeye çalıştılar, ben, hayır, hayır, hayır dedim' diye elinde votka bardağı ile söylerken sanki yardım istiyordu. Elinden tutacak, onu 'altın yumurtlayan tavuk' gibi gören çevresindeki fırsatçılardan, alkol ve uyuşturucudan kurtaracak, hatalı seçimlerine sınır koyabilecek bir güç istiyordu ama dışarıda öyle bir güç yok! Kendi içindeki gücü fark etmeye ise zamanı yetmedi...