Radyospor'dan Özgür Sancar, Arda Turan'ın hayatını anlatan 'Bayrampaşa'nın Dahisi' kitabının yazarı İspanyol Juan E. Rodriguez Garrido ile konuşmuş. Röportajda en çok hoşuma giden şey; Garrido'nın 'Arda, Atletico için ne ifade ediyor?' sorusuna verdiği yanıt oldu:
"Arda; en ihtiyaç duyulan anda topu kusursuzca saklayıp rakipleri ateşe atan, takımına karanlık ve soğuk okyanus sularında deniz feneri gibi ışık veren, yol gösteren bir karakter. Gece yarısı karşılaştığınız bir ışık...
En çok ilgimi çeken tema 'Ardaturanizmo' olarak tanımlanan bir felsefe oluşmasıydı. Bu son derece seküler olan felsefenin biricik amacı, mutlu etmektir. Bu İspanya'da bile zor görülen bir dalgadır. Tabii pek çok İspanyol gazeteci,
Arda'ya bu felsefi anlamı yükledi. Arda'nın bize ifade ettiği şey, hepimizi çok mutlu ediyor. Arda, Arda olduğu için, oynadığı doğal futboluyla bizi mutlu ediyor. Sabahları kahve kokusunu duyumsar gibi, sıcak bir yaz gününde soğuk suda duş almak gibi mutlu ediyor. Mutluyuz çünkü eğer futbol topu bir kristal küre olsaydı, Arda onu kırmadan futbol oynayabilirdi.
Mutluyuz çünkü Arda bize başka türlü de futbol oynanabileceğini, başka türlü de yaşanabileceğini gösterdi. Ve bu bize umut veriyor."

BİZ YAZAMADIK!
Müthiş cümleler, benzetmeler... Üstelik bu açıklamalar bir röportajda yapıldı; kim bilir kitap nasıl. Arda bizim evladımız, bizim futbolcumuz ama onu en iyi bir yabancı anlattı. 'Bizde neden böyle kitaplar çıkmıyor, futbol yıldızlarımıza pozitif yaklaşılmıyor?' diye sormama gerek yok herhalde. Cevabı basit; biz futbolu, futbol olduğu için sevmiyoruz. Dünyanın en basit, en güzel oyunu bizde ne yazık ki nefret söylemi, şiddet ve ölümüne fanatizm olarak karşımıza çıkıyor.
'Ardaturanizmo' felsefesi, futbol kültürü bizden çok ileride olan İspanya'da bile zor bulunuyorsa, Arda Turan'ın hem kişilik, hem de futbolcu olarak yaptıklarının ne kadar büyük olduğunu siz hesap edin.