Buyurun bakalım... Bir haber okuyup hızını alamama durumu daha! Bu kez mesele, magazincilerle muhatap olmak istemediği için gece yarısı sevgilisini bırakıp mekanı önceden terk eden Kıvanç Tatlıtuğ. Meltem Cumbul'un yaşgünü partisinden fotoğrafları çekilmesin diye önceden çıkmış Tatlıtuğ; Cumbul da Beyoğlu sarhoşları tarafından taciz edilmiş. Habertürk pazar ilavesi de, haliyle önüne gelene sormuş: "Böyle erkeklik olur mu?" diye. Çoğunluk tepki göstermiş, 'erkek kadının yanında olmalı' demiş, 'saygısızlık bu, erkek sevgilisini eve bırakmalı' falan diye esip gürlemiş. En aklı başında yanıtı ise Nefise Karatay vermiş: "Tek bir duruma bakarak birinin erkekliği sorgulanmaz, ilişkilerde her zaman tek bir doğru yoktur!" Güzel yanıt! Evet, tek bir doğru yoktur ama olmasını istediğimiz şeyler vardır bir ilişkide... Durumun gerektirdiği şeyler vardır tamam, peki ya arzu ettiğimiz şeyler? Asıl önemli olan bu değil mi? Mesele doğum günü olması falan da değil... Bir mekanda geceyi birlikte geçirdiğim, eğlendiğim, sevdiğim/ güvendiğim adam oradan çıkarken yanı başımda olmayacaksa, onu yanı başımda hissetmeyeceksem, ona yaslanmayacaksam, elini tutmayacaksam ne anlamı var o ilişkinin? Asıl bunu tartışmamız gerek. 'Erkekler artık kadın ruhundan anlamıyor' diye sınırlandırmak da istemem; artık ilişkinin ruhu diye bir şey kalmadı ki! Hep duruma göre hareket etmeler, hep önce kendini düşünmeler, hep bencillik, hep realistlik, sıfır romantiklik, birlikte olmalar ama ayrı hayatlar yaşamalar, bağımsız takılmalar, sıfır derecenin altında hisler, saçma sapan durumlar gırla... Oysa... Kadın da erkek de pozitif ayrımcılık ister ilişkisinde, kafaların basmadığı şey bu işte!