Hayatınızın bir döneminde mutlaka 'Seviyorum ama mutlu değilim' ilişkileriyle karşılaşmışsınızdır.
Gözlerinize hayaller koyup başladığınız birlikteliğiniz nasıl oldu da içinden çıkılmaz bir hale geldi ve siz mutluluğunuzu kaybettiniz?
Hem mutsuzluk sorununun üstesinden gelmek, hem de birlikte olduğunuz kişiyi bu mutsuzluğa ortak etmemek için gösterdiğiniz olağanüstü çaba, artık birlikteliği size bir yük haline getirdi belki de. Peki, sevgi her sorunu çözmüyor muydu?
Bir yere kadar evet. Ama sizin çözüm sandığınız şeyler, kendinizi tahammül etmeye zorladığınız gerçekler de olabilir.
Birçok şeyi öğrendiğiniz kişiden zamanla mutsuz olmayı ve acı çekmeyi de öğreniyorsunuz.
Koşarak uzaklaşmak zorunda kaldığınız bu birlikteliğin içindeki tüm duygulara da sevgi diyorsunuz. Sevginizi gerçekten kendinizden çok çok daha üstün görüyor olabilirsiniz. Ama unutmayın, gerçeklerden kaçmak için girdiğiniz her yol sizi çıkmaz bir sokağa sokacaktır. Bir kere sevmenin bin kere ölmeye tekabül ettiği zamanlar geride kaldı artık. Sizi üzen, hırpalayan, göz göre göre kül eden bir ilişkiyi 'Ama seviyorum' diyerek devam ettirmek bağımlılıktan başka bir şey değildir. Bu bağımlılık karşınızdaki kişiye karşı olabileceği gibi, siz farkına varmadan ya da biri farkına vardırmadan anlamayacağınız bağlılıklar da olabilir. Mesela; kişiye değil ilişkiye olan bağlılık ya da beraber kurduğunuz düzene… Bitişinizi bir insanın gidişine bağlamak yerine kendinizi hayata bağlayın. Sevginin her şeyi çözebileceği mantığı herkesin gidebileceği gerçeğini de hiçbir zaman değiştirmeyecek.
Hayatta bazı şeyleri düzeltmenin mümkün olmadığını acı deneyimlerle öğreneceksiniz.
Hayatta bazen sevgiyle çözülemeyecek sorunlar vardır. Hepiniz kalbinize dönüp baktığınız zaman benzer şeyleri yaşadığınızı fark edeceksiniz.