Alışkanlıklar, günlük rutinimizin bir parçasıdır ve karakteristik yapımızı oluşturur. Fark etmişsinizdir ki alışkanlık haline getirdiğimiz davranışlara dönüşmeye başlarız bir süre sonra. Kişiliğimizin bir parçası haline gelir adeta. Fakat bazıları var ki fark etmesek de en mutlu anlarımızı bile bize zehir eder bizlere. Bu yazımda en çok tekrarladığımız ve neşemizi çalan bazı alışkanlıkları sizler için kaleme aldım.
HAYATIMIZI BAŞKALARININ GÖZÜNDEN ŞEKİLLENDİRMEK: Başkalarının başarı hikayesi! Bu, bizim için çoğu zaman ilham verici olabilir ama onlar kendi hikayelerini yazdı ve bitirdi. Biz ise kendi hikayemizi yazıyoruz. Öncelikle; başlamak için size engel olan ne, bunu düşünün ve sonrasında kalemi elinize alıp, kendi hikayenizi yazmaya başlayın. Unutmayın, bu sizin hayatınız.
EN DOĞRU ZAMANI BEKLEMEK: İdeal zaman gerçekten var mıdır? Ya da biz kendimizi mi kandırıyoruz? Zaman durmuyor ne yazık ki… Akıp geçiyor. Bu ertelemelerin, kendinize söylediğiniz küçük bir avuntu olduğunun farkında mısınız? Mükemmel zamanlama diye bir şey yoktur. Onu 'mükemmel' hale getiren sizsiniz. Mükemmel zaman, harika fırsat, mükemmel bir konum… Bunlar bizi sadece yavaşlatıyor. Harekete geçin!

SORUNUN KAYNAĞI
SEVMEDİĞİNİZ BIR İŞTE ÇALIŞMAK: Kendinizi mutlu hissetmediğiniz bir işte çalışmanız, kendinizi bir odaya kilitleyip oradan hiç çıkmamakla eş değerdir. İşinize tutku ile bağlanmak zorunda değilsiniz ama sizi heyecanlandıracak şeyler muhakkak olmalı hayatınızda. Sırf yaşama devam etmek için, girdiğimiz bir iş, aslında gün geçtikçe, siz farkında olmadan, sizi hayattan koparıyor. Seçimlerimiz, kendi oluşturduğumuz yaşam şartları, bizi, kendi hayatımızın dışına çıkarmaya çalışıyor; bizlere adeta hükmediyor!
KORKULARA VE ENDİŞELERE SIKI SIKIYA BAĞLANMAK: Aslında farkında olarak en çok yaptığımız davranış budur. Ama bu durumun en yapıcı kısmı da geride bırakıp, gözümüzde büyüttüğümüz o kadar olayın, aslında tam anlamıyla hiç gerçekleşmemiş olması. Ne gariptir ki o an bunu düşünemeyiz ve kafamızda bin bir senaryo yazarız. Korkularımız ve endişelerimiz etrafımızı sarar, olduğumuz yerde kalırız. Hayatın tadını çıkarmak varken yüreğimizdeki ağırlığa biraz da biz neden oluruz. Aslında tek yapmamız gereken sorunun kaynağına inip, sorunu kökten ortadan kaldırmak olduğu gerçeğinden her zaman kaçarız.