GEÇEN hafta bir adam, öz çocuğunun boğazına bıçak dayayıp, saatlerce rehin tuttu. Adam en sonunda "Uğur Dündar'la konuşmak istiyorum. Uğur Ağabey gelirse, çocuğu bırakırım" dedi. Polisler önce "Uğur Dündar yurtdışında. Nasıl gelsin adam?" dediler. Ama öfkeli baba ikna olmadı. Sonunda Uğur Dündar'a ulaşıldı. Usta haberci geldi, adamla konuştu. Çocuk kurtarıldı. Dündar, "Ben insanlık görevimi yaptım" deyip, evinin yolunu tuttu. Düşünün, bir habercisiniz. Bir günden fazla süredir evinde çocuğunu rehin tutan babanın yanına sadece siz giriyorsunuz. Böyle bir "fırsatı" kaçırmazsınız, değil mi? Kameraları, ekibi hazırlar eve öyle gidersiniz. Sonra da Arena'da bu "çok özel" görüntüleri ve haberi ballandıra ballandıra yayınlar, reyting sağarsınız. Bunun örneklerini bu ekranda pek çok kez hep birlikte izlemedik mi? Ama Dündar öyle yapmadı. Eve, tek başına, elini kolunu sallaya sallaya girdi. Öfkeli babayı ikna etti, onun derdini dinledi. Çocuğu alıp, polise teslim ettikten sonra da evinin yolunu tuttu. Dünkü Arena'da bu çok özel "haber"den tek kelime söz edilmedi. Tek bir kare görüntü verilmedi. Uğur Dündar'ı kutluyorum. Bu kez haberciliği için değil. İnsanlığı için...