Fatmagül'den de, suçundan da cezasından da sıkılalı çok oluyor.
Bu sezon, o akşam evde bile olsam şöyle başından sonuna izleyebilmişliğim yoktur.
Gerçi artık hiçbir Türk dizisine tahammül edemiyorum.
Daha doğrusu ağlatan, boğan, sıkan, insanı kederden kedere gark eden dizilere demek istiyorum.
Televizyon denen şapşal kutusu, bizim memlekette saatler 20.00'yi gösterince ağlama duvarına dönüşüyor.
Aman hiç izleyemem doğrusu.
Benim derdim kendime.
Neyse işte; 'Fatmagül'ün Suçu Ne?' isimli dramın kralı dizide, epeydir ne oluyor ne bitiyor haberim yoktu.

KLASİK MUHABBET
Son bölümüne biraz baktım da, tam bir kaçan kovalanır durumu başlamış sanırım.
Kaç bölümdür 'Fatmacık'ın peşinden koşan Kerim'de, baktım artık bir afra bir tafra. 'Fatmacık, peşinde olmuş bir yavru köpecik.
O ayaklarının dibinde dolandıkça 'Kerim'in omuzları dikleşmiş, burnu havalanmış, gözlerine 'şimdi ezme sırası bende' bakışları yerleşmiş.
Eeee, klasik muhabbet işte.
Hangi birimiz yaşamadık?
Adamdan kaçarsın kaçarsın, sonra tam yelkenleri suya indirip "Tamam, hadi gel" dersin; bu seferde o seni istemez.
Aman! Artık hiç gelemediğim muhabbetler bunlar.
Eskiden severdim bu tür cilveleşme oyunlarını.
Artık hiç katlanamıyorum.

FATMACIK'IN İŞİ ZOR
Oyunsuz, taklasız, hesapsız, satrançsız olsun istiyorum bütün ilişkilerim.
Aşkta, işte, ailede, arkadaşlıkta...
Kaçıyorsam kimse kovalamasın ya da ben kimseyi kovalamak zorunda kalmayım.
Kerim gibi, kimse intikam peşine düşmesin.
Neyse işte ben seneye bu zamanlar diziye yine şöyle bir göz gezdiririm. Kuvvetle ihtimaldir ki konuda bir ilerleme olmaz. O zaman bu 'Fatmacık'ın işi zor, ben size söyleyeyim.