Pazar günü sabah kahvaltısını takiben kızlarla toplanıp koşa koşa şehrimizin bu haftaki en 'kaçırılmayacak' etkinliği Contemporary İstanbul'a gittik.
55'i yurt dışı, 45'i yurt içi olmak üzere 100 çağdaş sanat galerisi ve 600 sanatçı...
Genel fikrimi şöyle özetleyebilirim; hem çok memnun kaldım, hem bazılarında umduğumu bulamadım (Öyle bir hakkım, hakkın, hakkımız var elbet!), hem ummadıklarımda çok şey buldum, hem kafayı açtım, hem ilham aldım, hem 'yok artık' çektim...
Karışık duygularda dolandım durdum yani.

İLK DEFA KENAN'I KI SKANDIM
En önemlisi ise hiç bilmediğim yerli sanatçılarla tanışmanın coşkusuydu herhalde.
Elimdeki not defterine de mutlaka takip etmek istediğim bazı isimleri yazdım. Mesela Elif Uras, mesela İdil İlkin, Nuri Battal, Levent Morgöz, Fırat Neziroğlu, M urat Pulat, Ziya Tacir, Sabire Susuz, Burçak Balambe ve Hasan Pehlevan.
Derken serginin Burhan Doğançay bölümüne geldim. Kafayı kaldırır kaldırmaz da Doğançay eserinin içinde arkadaşım Kenan Doğulu'nun fotoğrafıyla karşılaştım.
Bir saniye bile bekleme yapmadan hemen mesajladım Kenan'ı. Son zamanlarda Burhan Doğançay'a özel ilgi duyarmış meğer.
Haberi alınca, tabii ki müthiş sevindi.
Kalkıp gelerek bizzat satın aldı içinde kendi fotoğrafı olan tabloyu ve ben ilk defa Kenan'ı deli gibi kıskandım. Ne kadar şanslı adamsın Kenan!
Not: Keşke benim olsaydı dediklerimse; Serge Mendjisky- Mama Mia, Diederick Kraaijeveld- Blue All Stars, Fırat Neziroğlu-
Like A Virgin Like A Prayer, Monika Bulanda-
Multi New York, Koray Erkaya-
Self Kiss...