12 Şubat 1920. Kahramanmaraşlı tek vücut olup yoksulluluk ve esaret altında birlikte savaşarak düşmanı şehirlerinden söküp almıştır. Bu zaferde inanç, ekmeğini, kaderini paylaşmak var. Tarihler, kurtuluşlar, zaferler önemli anlar… İnsanlara atalarından kalmış, mirasları hatırlatarak onlara sahip çıkmayı, onlardan ders çıkararak geleceklerine yön çizme tercihi sağlamaktır. Bence olayın önemli tarafı tek vücut olarak birlikte hareket etmek, ben değil, biz diyebilmektir. Maraşlıyı da zafere ulaştıran bu ruh ve anlayıştır. Nitekim böyle düşünen bir toplum dünyayı hayrete düşürecek bir zaferi, tüm halkın, tek bir kişi gibi Kırmızı Şeritli Madalya ile mükâfatlanmasıdır. Biz bu zaferden 93 yıl sonra atalarımızın bu mirasını hoyratça harcayıp hatırımıza bile getiremiyoruz. Ve hep 'sen-ben' diyoruz. Oysaki şimdilerde ekonomik savaşın içinde sıkıntılarla boğuşurken biz bu ekonomik savaşın zaferi için çalışacağız. Ama öyle görülüyor ki o günkü birliktelikten eser yok. Kahramanmaraşlı bir şairin şu mısraları beni oldukça etkilemekte: 'Türlü meyvelerin lezzetli tatlı Uyuyan tarihin nerede yattı Kahraman oluşun kime ne kattı Sahibin ölmüşe benziyor Maraşlım' Lütfen Kahramanmaraş'a sahip çıkalım. Bir olalım, birlikte olalım. Birbirimize destek olarak bu ekonomik savaştan zaferle çıkıp, Kahramanmaraş'ımıza birkaç madalya daha kazandıralım.
Ali CİLVE İşadamı