Merkez Kayapınar İlçesi Memur Sen TOKİ konutlarında annesiyle yalnız yaşayan 47 yaşındaki Pervin Akdoğan, karanlıktan aydınlığa geçiş sürecini, yaşadığı sorun ve olumsuzlukları anlattı.
Lice İlçesi'nde, 10 kardeşiyle karanlık ve kabus dolu bir hayat yaşadığını anlatan Akdoğan, "Köyde yaşarken, dünyanın görmeyen tek engelli insanı olduğumu düşünürdüm. Yaklaşık 10 yıl önce Diyarbakır'a taşındık. Bir gün Antalya'da yaşayan yeğenim aradı ve görme engelli bir adamla tanıştığını, adamın okuma yazma bildiğini ve birçok işi de yaptığını söyledi. Ben de Diyarbakır'da yaptığım araştırmada okuma yazma öğrenebileceğimi duydum ve bunun çabası içerisine girdim. Yaklaşık 6 yıldan beri Braille Alfabesi ile okuma yazma öğrendim. İlk ve ortaokul diploması aldım şimdi lise son sınıfta okuyorum. Okuma yazma öğrenme sürecim çok sancılı geçti. Kursa giderken ya da dönerken bir çok kez kayboldum. Bu yüzden eve geç geliyordum. Ama beni kursa bir daha göndermez diye anneme yaşadığım sıkıntıları anlatmadım. Çünkü annem başıma kötü bir şey gelsin istemiyordu. Hedefim lise diplomasını aldıktan sonra İlahiyat Fakültesi'ni kazanmak ve Kuran-ı Kerim öğretmenliği yapmak. Öğrendiğim okuma yazma sayesinde şimdi Braille Alfabesiyle yazılmış Kuran-ı Kerimin Türkçe meallerini okuyabiliyorum. Çeşitli kitaplar okuyorum. Tabi Braille Alfabesiyle yazılmış olan kitaplar" dedi.
"KALDIRIMLARDA BÜYÜK SIKINTI YAŞIYORUZ"
Dışarda büyük zorluklarla karşılaştıklarını belirten Akdoğan, kaldırımlara konulan kürsülerde oturan vatandaşlar ile kaldırımlara bırakılan tezgahların kendilerine kurulmuş bir tuzak olduğunu ifade ederek, "Görme engelliler olarak özellikle Diyarbakır'da büyük sıkıntılar yaşıyoruz. Kaldırımlara konulan işporta tezgahları, bakkalların dışarıya koydukları levha ya da benzeri eşyalar bizim yolda yürümemizi engelliyor. Kaldırımlarda işaretleri kullanırken çoğu zaman bir direğe toslayabiliyoruz, ya da bir araba park etmiş olabiliyor. Otobüs durakları ve otobüslerde sesli sistem kurulması gerekir. Malatya'ya gittiğim gördüm çok hoşuma gitti. Yani Malatya'da kullanılan sistem Diyarbakır'da niye kullanılmıyor. Akıllı duraklar ve otobüslerde kurulacak sesli sistemler hayatımız çok kolaylaştıracak. Özel halk otobüsü şoförleri hakarete varan sözler söylüyor bize. Biz de insanız, böyle bir hakkımız var. Ama halk otobüsü şoförleri küfür ve hakarete varan davranışlar sergiliyor. Defalarca belediye yetkililerine konuyu aktardık ama çözüm bulunamadı. Bizi kimse düşünmüyor" şeklinde konuştu.
BÜYÜK AZMİ İLE HAYATLA MÜCADELE EDİYOR
Evde yaşlı annesiyle yalnız yaşayan Pervin Akdoğan, temizlik, yemek dahil ev işlerini kendisini yaptığına dikkat çekerek, şöyle konuştu: "Evde yaşlı annemle birlikte yaşıyoruz. Evin tüm işlerini ve ihtiyaçlarını ben karşılıyorum. Temizlik, yemek, fırın ve çarşı, pazar işlerini de ben hallediyorum. Görme engelli bir insan olarak ben öğrendiklerimle yetinmeyip, öğrenebileceğim ne varsa öğrenmeye çalışıyorum. Örgü işi de yapıyorum. Yaptığım örgüleri satmak istiyorum ama bunu beceremedim. Sosyal medya hesabımda paylaştım ama bugüne kadar hiç bir şey satamadım. Tüm olumsuzluklara rağmen hayatın güzel olduğuna inanıyorum. Okuma yazma öğrendikten sonra hayata yeniden dönmüş gibi hissediyorum." 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü dolayısıyla Pervin Akdoğan ve annesini ziyaret eden, İki Elin Sesi Sevgi Kadın Derneği Başkanı Leyla Aytek, "Pervin hanımın anlattığı olumsuzlukları birebir yaşayan bir kadın olarak, bu sorunların yerel muhataplarıyla görüşerek, yasal zeminde çözüm konusunda görüşmelerimiz olacak. Daha önce benzer görüşmelerimiz oldu. Yeni kurduğumuz dernek yöneticilerimiz ve paydaşlarımızın önerileri doğrultusunda kadına yönelik şiddetin son bulması, kadın yaşamı önündeki engellerin kaldırılması için elimden ne geliyorsa yapmaya devam edeceğim" diye konuştu.
