Genç Kalemler ya da diğer ismiyle Yeni Lisan hareketi, Türk edebiyatı tarihi ele alındığı zaman iyi bakılması ve araştırılması gereken dönemlerden biridir çünkü bu dönem itibari ile şiirdeki yoğun Arapça – Farsça kullanımına itiraz edip kendi dilinin incelikleriyle, İstanbul Türkçesi ile şiirler yazma fikrinde ısrar etmek, oldukça ilerici ve aydın sayılabilecek bir harekettir. Bu noktadan çıkışla, onlar, dilde Türkçeye dönmek ve Türklüğe dönmek noktalarındaki çalışmalarıyla Milli Edebiyat türünün de öncüsü olmuşlardır.
Genç kalemler isimli derginin etrafında toplanan ve "Yeni Lisan" adlı hareketi başlatan kişiler, bu dönemin Türkçülük hareketini yürütmekte olan fikir ve sanat adamlarıydı. Bu kimselerin asıl amaçlarından bir tanesi de Türkçe'nin sadeleşmesiydi. Aynı zamanda Milli Edebiyat kavramı da ilk olarak 1911 yılında Selanik'te toplanan bu yazarlar tarafından atılmıştı. Onlara göre Milli bir edebiyat milli bir dille yaratılabilirdi ve Türkçe de bu amaç doğrultusunda sadeleştirilmeliydi.
Türk yazar, şair ve fikir adamları arasında oldukça kısa bir zamanda yayılmış olan bu yeni lisan ve millî edebiyat anlayışı, en sonunda bir edebiyat akımı halini almıştır. Devrin neredeyse tüm şair ve yazarları bu edebi anlayışa uygun eserler vermişlerdir. Bu dönemde yalın ve sadeleştirilmiş dille eser veren yazarlarımızdan bazıları şunlardır: Halit Fahri, Yahya Kemal, Yakup Kadri, Ömer Seyfettin, Enis Behiç, Ziya Gökalp, Yusuf Ziya, Halide Edip, Reşat Nuri, Orhan Seyfi, Faruk Nafiz ve Türkçü hareketin içinde bulunmayan Süleyman Nazif, Mehmet Akif gibi isimler.
Yeni Lisan hareketi etrafında toplanan yazarların dilin sadeleşmesi için sunduğu fikirler şu şekildeydi:
