657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 105 inci maddesinde; "Memura, aylık ve özlük hakları korunarak, verilecek raporda gösterilecek lüzum üzerine, kanser, verem ve akıl hastalığı gibi uzun süreli bir tedaviye ihtiyaç gösteren hastalığı hâlinde onsekiz aya kadar, diğer hastalık hâllerinde ise oniki aya kadar izin verilir. Memurun, hastalığı sebebiyle yataklı tedavi kurumunda yatarak gördüğü tedavi süreleri, hastalık iznine ait sürenin hesabında dikkate alınır. Bu maddede yazılı azamî süreler kadar izin verilen memurun, bu iznin sonunda işe başlayabilmesi için, iyileştiğine dair raporu (yurt dışındaki memurlar için mahallî usûle göre verilecek raporu) ibraz etmesi zorunludur. İzin süresinin sonunda, hastalığının devam ettiği resmî sağlık kurulu raporu ile tespit edilen memurun izni, birinci fıkrada belirtilen süreler kadar uzatılır, bu sürenin sonunda da iyileşemeyen memur hakkında emeklilik hükümleri uygulanır. Bunlardan gerekli sağlık şartlarını yeniden kazandıkları resmî sağlık kurullarınca tespit edilen ve emeklilik hakkını elde etmemiş olanlar, yeniden memuriyete dönmek istemeleri hâlinde, niteliklerine uygun kadrolara öncelikle atanırlar. Görevi sırasında veya görevinden dolayı bir kazaya veya saldırıya uğrayan veya bir meslek hastalığına tutulan memur, iyileşinceye kadar izinli sayılır" hükmü yer almaktadır.
Bu itibarla; Devlet memurlarının hemodiyaliz tedavisi görmesi gerektiğine dair doktor raporuna istinaden sağlık hizmeti sunucusunda yatarak tedavi görüyor olması halinde, 657 sayılı Kanunun 105 inci maddesinde memurun hastalığı sebebiyle yataklı tedavi kurumunda yatarak gördüğü tedavi sürelerinin hastalık iznine ait sürenin hesabında dikkate alınacağının hüküm altına alındığı hususu dikkate alınarak, ilgiliye yatarak tedavi gördüğü sürelerde hastalık izni verilmesi gerektiği,
- Söz konusu personelin hemodiyaliz tedavisi görmesi gerektiğine dair doktor raporuna istinaden sağlık hizmeti sunucusunda ayakta tedavi görüyor olması halinde ise, bu sürelerde memurun izinli sayılması gerektiği; ancak bu iznin tedavi süresi ile sınırlı olduğu, değerlendirilmektedir.
