İlayda Hancı Korkut'un off-road sporuna olan ilgisi yarış pilotu olan babası Mehmet Hancı sayesinde olmuş. İlayda Hancı, ehliyetini alır almaz katıldığı Karadeniz Off-road Şampiyonası'nda sınıfında birincilik elde etmiş. Hatta bu yarışta co-pilot koltuğuna babası oturmuş. Sınıf birincisi olduğu Türkiye Off-Road Şampiyonası'nda ise bu kez co-pilotluk görevini eşi Batuhan Korkut devralmış. Son üç sezondur birlikte yarışan çift, 2018 Off Road Şampiyonası'nın İstanbul ayağında S2 kategori birinciliği dahil olmak üzere katıldıkları birçok ulusal yarıştan da ödüllerle dönmüşler. Çift, geçen hafta gerçekleşen Abant'tan başlayıp Göbeklitepe'de son bulan 2300 km'lik yedi günlük TransAnatolia yarışını sınıf birinciliği ve genel klasman ikinciliği ile tamamladı. Ama bu kez yarışta rolleri değiştirip ilk defa co-pilotluk görevini üstlenen İlayda Hancı, yarışın sonunda "En İyi Kadın Co-Pilot" ödülü almaya hak kazandı. Biz de hem başarılı hem de örnek bir çift olan İlayda Hancı ve Batuhan Korkut ile hikayelerini konuştuk.
- Taze duygularınızı alarak başlayalım. Bu zorlu yarış nasıl geçti?
- İlayda Hancı Korkut: Bu yarışta ilk kez co-pilotluğu ben üstlendim. Eşim Batuhan da birinci pilot oldu. Tuz Gölü'nden, ovalardan ve yol olmayan yerlerden geçtik. Bu yüzden co-pilotluk çok önemliydi. Benim de tecrübem yoktu. İlk kez Stella, tripmaster gibi cihazlar kullandım. Güzel bir deneyim elde ettim. Ama TransAnatolia'da antrenman yapamadık çünkü yol çok uzundu. Sadece yol notu veriliyor. Biz de bu yol notu üzerinden yarışıyoruz. Çok yorucuydu ama çadırda kalmamız çok zevkliydi ve güzel rotalardan geçtik.
- Batuhan Korkut: Bizim alışkın olmadığımız bir formattı. Benim de ilk defa yarıştığım bir araçtı. İlayda da aldığı sorumluğunu çok başarılı bir şekilde yerine getirince başarımız da gelmiş oldu.
- Off road'a nasıl başladınız?
- İ.H.K: Babam 2008 yılında off-road sporuna başladı ve pilotluk yapıyordu. Ben de motor ve otomobil sporlarına ilgiliydim. 2013 yılında ehliyetimi alır almaz katıldığım yarışta birinci oldum. Babam da co-pilotumdu. Başarılı olunca da sezona devam etme kararı aldım. Babam bana güvenip aracını teslim ederek destek oldu. - B.K: Off-road tutkum ailemin yayla merakından dört çeker bir araç alması ile başladı. 2008 yılında bölgesel yarışlara, 2013 yılında ise ulusal yarışlara katıldım orada da başarılı oldum.
RAKİPTİK TAKIM OLDUK
- Birlikte yarışmaya başlamanız nasıl oldu?
- B.K: Benim ulusal yarışa başladığım yıl aynı pistte ve kategoride rakiptik. İlayda ile pistlerde tanıştık. Başta ayrı ayrı yarışıyorduk ama 2016 yılında birlikte yarışmaya karar verdik. 2018 yılında da evlendik.
- Birlikte yarışmak zor değil mi?
- İ.H.K: Eş olduğumuz için birbirimize daha çok güveniyoruz. Çok stresli bir spor, çünkü yarışta uçurumla da karşılaşabilirsiniz, aracınızın da bozulabilir. Bu stresi yaşarken eşimin yanımda olması beni rahatlatıyor. Ama stresi daha da artırdığı zamanlar da oluyor. Yani eş olmanın da ayrı bir stresi olabiliyor. En önemlisi kendimi yalnız hissetmiyorum ve gerçek anlamda yol arkadaşı olduk.
- B.K: Bu sporda güven çok önemli. İnsanın da ilk güvendiği her zaman ailesi olur. Çünkü copilotunuzun yönlendirmesi ile hareket ediyorsunuz. Onun dediklerine güveniyorsunuz. Bu kişi eşiniz olunca daha kolay oluyor. Çevremizdeki bazı çiftler eşi ile birlikte yarışmakta zorluk çekiyor. Biz bu konuda da rahatız. Ortak bir hedef uğruna hayatınızdaki kişi ile ortak paydada buluşarak mücadele etmek çok önemli. İki kişilik güzel bir ekip olduk.
- Hata yaptığınızda birbirinize sinirleniyor musunuz?
- İ.H.K: Hata yaptığımız zaman yarışın verdiği heyecan ve adrenalinle o an birbirimize sinirlenebiliyoruz. Ama yarış bittiğinde devam etmiyor ve hemen sarılıyoruz. Bu işin en zor tarafı stres. Aynı zamanda psikolojik bir yarış, kamplarda yatıyorsunuz yemek yemeye bile vaktiniz kalmıyor. Bunların verdiği zorluklarla insanlar daha agresif olabiliyor.
İLK KADIN YARIŞÇI BENDİM
- B.K: Son yarışta kafama göre gittiğim yerler oldu. Onunla ilgili İlayda'nın eleştirileri oldu. Eleştiri ve fikir alışverişi olmazsa kendinizi geliştiremezsiniz. Beni iyi tanıdığı için de yol notunu daha kolay anlatabiliyor. Dinlemediğimde kızdığı zamanlar oluyor.
- Kadınların çok da yakın durmadıkları bir alan değil mi?
- İ.H.K: 2013'te yarışmaya başladığımda çok büyük bir ilgi vardı. Çünkü ilk kadın yarışçı bendim. Özellikle Karadenizli kadınların ilgisini çekmiştim. Başarı kazanınca da ilgi ve destek arttı. Daha başarılı kadınlar çıkacağına inanıyorum. Ben sporun içindeki ailede büyüdüm.
Hayatımız yarış
- Yarış esnasında başınıza gelen ilginç şeyler oluyor mu?
- İ.H.K: Genel klasmanda yarışırken rakibimiz takla attı. Ve ikimiz aynı anda birbirimize bakıp "Hadi çekelim" dedik. Durduk ve onları düzeltip yarışa devam ettik. Ve bunu aramızda 1-2 dakikalık fark olduğu zaman yaptık. Bu konularda fikir ayrılığı yaşamıyoruz. İkimiz de dereceden çok centilmenliğe önem veriyoruz. Çünkü biz o an yardım etmezsek yarıştan kopacaklar. İnsanlar o kadar emek veriyor buralara geliyor. Onları orada bırakamıyoruz. Kurtarıyoruz ve yarışa devam etmelerini sağlıyoruz.
- B.K: Otomotiv mühendisliği okuduğum için araçla ilgili bir arıza yaşadığımızda tespit edip hemen onarabiliyorum. Aracımızın bakımı ile ben ilgileniyorum. Aynı zamanda rakiplerimizin de parçası eksik olabiliyor. Onların da arızasını onarıp yarışa devam etmesi için uğraşıyorum. Mücadeleyi etapta seviyoruz
. - Yarış dışında neler yapıyorsunuz?
- İ.H.K: Hayatımız yarış gibi. Zamanımızın çoğunu garajda geçiriyoruz. Hayatımız yarışın etrafında dönüyor diyebilirim.
HİLAL TAŞ
