İran lideri Mahmud Ahmedinecad, Venezüella'daki cenaze töreninde Chavez'in annesine sarılınca İran'da mollalar ayaklandı. Hele Ahmedinecad, Chavez'in Mehdi'yle birlikte geri geleceğini söyleyince Tahran tam bir fars sahnesine döndü.
İçeride güç devşirme peşinde koşan İran rejimi, dışarıda giderek güç kaybettiğini görmüyor. Zogby'nin 5 Mart'ta yayınladığı anket, İran'ın komşuları tarafından sevilmeyen bir ülke haline geldiğini gösterdi. Aralarında Türkiye'nin de bulunduğu 20 Müslüman ülkede gerçekleştirilen ankete göre İran, Suriye rejimine verdiği destekten ötürü büyük imaj kaybına uğradı. Zogby'ye göre, 2006'da zirveye çıkan İran'ın imajı, 2009 cumhurbaşkanlığı seçiminde muhalefete karşı şiddet nedeniyle bozuldu. Suriye'deki iç savaş ise İran'ın tabutuna çakılan bir çivi oldu. Suriye Ulusal Konseyi Başkanı George Sabra da İran'ın, Suriye halkının kanıyla beslendiğini söyledi. İkinci yılını dolduran ve arkasında 70 bin ölü, 1 milyon mülteci ve yıkılmış bir ülke bırakan Suriye'deki iç savaşın faturası, haklı olarak Esad rejimine ve bölgedeki destekçilerine kesiliyor.
Zogby'nin 20 ülkede 20 bin kişiyle görüşerek yaptığı ankete göre İran rejiminin bugün Arap sokağındaki itibarı yerlerde. Hizbullah'ın baskın olduğu Lübnan ve Maliki kontrolündeki Irak dışında, İran'ın politikalarını tasvip eden bir tane Müslüman ülke yok. Nükleer politika söz konusu olunca Irak bile itiraz ediyor.
Peki, İran'ın imajı nasıl düzelir? Bunun için İran'ın itibarının zirve yaptığı 2006'da ne olduğuna bakmak lazım. 2006'da İsrail, Lübnan'da Hizbullah'a saldırmıştı ve İran, direnişin sembolü olarak öne çıkmıştı. Bugün ise kendi başına kaldığında İran rejimi içeride güç mücadeleleri, bölgesinde ise saldırgan politikaları nedeniyle içten içe kendini tüketiyor.