Felaketten bile siyasi rant devşirmeye çalışanlar, yapılan hiçbir şeyi beğenmemeyi, moral bozmayı kendine görev edinenler, sıcacık evinde oturup çekirdek çitleyerek ekrana bakıp da "Hiçbir şey yapmıyorlar" diye burun bükenler, her şeyin daha kötüye gitmesi ve hükümetin güç durumda kalması için adeta dua edenler bu fotoğrafa iyi baksınlar.



Söz konusu kareyi atv/a Haber'in ortak yayınından aldım. Depremin yıktığı 10 ilimizin havadan çekilen görüntüleri yan yana... Taş üstünde taş kalmamış. Sağlam gibi görünen binaların bile sadece eğreti kabukları kalmış. Bu, kıyametin resmidir. Bunu geçebilecek tek görüntü Hiroşima ve Nagazaki'nin atom bombası atıldıktan sonraki halidir.
Sözüm; aşağıda daha canlar nefes alırken, enkaz üzerinde tepinen muhalif siyasilere:
Eleştirmeden, çemkirmeden, zehir kusmadan önce ne olur biraz vicdanlı olun, ne olur... Sayın Kılıçdaroğlu, CHP'li Hatay Belediye Başkanı "Dünyanın bütün kurtarma ekipleri gelse bu felakete yetişemezdi" dedi. Biraz utanmayı düşünüyor musunuz?

Muhabirin gözyaşları...
Deprem bölgesinde görev yapan basın mensuplarının da işi çok zor. Orada insanın psikolojik olarak etkilenmemesi için taş kalpli olması lazım. Ayrıca onlar da depremzedelerle aynı zorlukları yaşıyor, yeterince uyuyamıyor, beslenemiyor, sevdiklerine özlem duyuyorlar. Tabii ki onlar da etten kemikten. Bazen duygularına gem vurmaları mümkün olamıyor, duygusal patlamalar yaşıyorlar. Tıpkı a Haber muhabiri Murat Onur gibi...



Murat, depremin 78'inci saatinde Kahramanmaraş'ın Pazarcık ilçesinde enkazdan kurtarılan anne ve çocuklarının mucizesine tanık olduktan sonra kendini duygu seline bıraktı. Gözlerinden sicim gibi mutluluk gözyaşları süzüldü, hıçkırıklara boğuldu.
Ne mutlu bize ki, habercilikten önce "insan" olan mesai arkadaşlarımız var...

İşte gerçek sanatçılar
Felaket sürecinde sanat camiası da tüm milletimiz gibi kenetlendi, yardım için birbiriyle yarıştı. Ama bazıları vardı ki, diğerlerinden bir adım öne çıktı.
Haluk Levent'ten söz etmeye zaten gerek yok. O bir yardım meleği. Kurduğu yardımlaşma derneği AHBAP, her zaman olduğu gibi yine felaketin orta yerinde mucizeler yarattı. Acun Ilıcalı da her zaman olduğu gibi kendinden beklenenin fazlasını yerine getirdi, bölgeye 100 adet içme suyu ile dolu TIR gönderdi. Cem Yılmaz, özellikle tıbbi malzeme sağlanması konusunda maddi ve manevi hiçbir fedakarlıktan kaçınmadı. Bülent Ersoy ve Tarkan birer milyon lira bağışladı. Yağmur Atacan 4 çeker aracına bağladığı römork ile deprem bölgelerine bizzat ihtiyaç malzemesi taşıdı. Ferhat Göçer bölgeye jeneratörler gönderdi.
Bazıları da adeta yardım koordinatörü görevi üstlendi. Bunların başında Demet Akalın ve Deha Bilimlier geliyordu. Bölgeden gelen tüm çağrıları, tüm yardım faaliyetlerini sosyal medyalarında paylaşıp, ilgili yerlere ulaştırılmasını sağladılar.
Bunlar sadece benim gözüme çarpanlar. Tabii ki fazlası da var. Bu satırlarda adı geçmeyenler sakın ola ki alınganlık göstemesinler.
Takipçi sayılarını bazıları gibi sadece böbürlenme vesilesi olarak görmeyip, bunu hayırlı bir iş için kullanan tüm sanatçı dostlarıma teşekkür ediyorum.

Gaf'let kürsüsü
Fransız Charlie Hebdo dergisinden yine aşağılık bir karikatür. Yıkık bina çiziminin yanına iliştirilmiş bir yazı: "Türkiye'de deprem: Tank göndermeye bile gerek yok!" (Siz çoktan insanlığın altında ezilip kaldınız. Sadece şimdilik bundan haberiniz yok)

Zap'tiye
Adına Hilti derler. Beton delen pünomatik matkaplardır. Hani tatil günü daha yataktayken sokaktan sesini duyup da binbir küfür ederiz ya, işte o ses enkaz altındakiler için bülbül sesidir... Bundan sonra duyduğumda pencereyi açıp uzun uzun dinleyeceğim.

Ne demiş?
5 yaşındaki kız çocuğu, enkaz altındayken 15 yaşındaki ablasını teselli edip, umut vermeye çalışıyordu: "Korkma abla, bak bizim battaniyemiz var..." (Şükür ki, her ikisi de kısa süre sonra kurtarıldı)