Trabzonspor, tarihi Inter zaferi ile giriş yaptığı Şampiyonlar Ligi'nde ikinci maçında kendi sahasında bir puan alarak, gruptan çıkma şansını sürdürdü... Ancak özellikle ilk yarıda akıllarda birçok soru işareti bıraktı. İlk yarı boyunca oyunun sadece savunma yönünü düşünen, hücumda hiçbir şey üretmeyen bir Trabzonspor vardı sahada...
Doğaldır ki Lille, Fransa Ligi Şampiyonu... Gerek oyuncu kalitesi gerek fizik gücü gerekse taktik anlayışı olarak, Trabzonspor'dan daha önde olan bir takım. Böyle bir takıma karşı kontrollü oynama düşüncesi ile sahaya çıkma tercihi normaldir. Ancak Trabzonspor'un ilk yarıda oynadığı oyun kontrollü taktik anlayışından ziyade rakibi gözünde büyütmenin yarattığı korkaklığın ürünüydü...
Zokora ve Colman'ın savunmanın çok çok önünde kalmaları, Celustka ile Cech'in hiç hücum varyasyonlarında bulunmayışları ve orta saha oyuncularının ilerideki oyuncular ile adeta küsleri oynayarak onları tek başlarına bırakmaları üzerine Trabzonspor sadece savunan taraf oldu.

KORKUNUN ECELE FAYDASI...
İkinci yarı ise Trabzonspor, 1-0 geride olmanın getirdiği dezavantajı düşünerek daha farklı bir kimlik ile sahaya çıktı. Korkunun ecele faydası olmadığını anladı. Özellikle Alanzinho'nun yerine oyuna giren Adrian'ın yaptığı katkı, Zokora ve Colman'ın rakip alanda daha fazla görünmesi, her iki kenardan atak girişimlerinin yapılması rakibin savunma düzenini bozdu ve nihayetinde kazanılan penaltı ile beraberlik sağlandı. Unutulmamalı ki Trabzonspor, geçen sezonki takım değil... Kadro derinliği var gibi gözüküyor. Oysa ki sadece belirli mevkilerde yığılma var. Hücumda iki kenarda da kanat futbolcularının özelliklerini taşıyan ve rakibin savunma dengesini bozacak oyuncu yok. (Volkan Şen Şampiyonlar Ligi'nde oynayamıyor). Bu durum Trabzonspor'un özellikle bu tür üst düzey karşılaşmalarda atağa çıkmasını güçleştiriyor. Çarpraz ve dikine koşuları ile hücuma en büyük zenginliği getiren Burak Yılmaz da yoksa Trabzonspor'un eli kolu dünkü gibi bağlanıyor.