Geçen pazar öğlen Kanaltürk'teydim. Sami Dadaloğlu'nun moderatörlüğünü yaptığı Pazar Politika programında. Programda benden başka iki konuk daha vardı. Birbirinden ilginç iki konuk!
Birisi terör, darbe, laiklik, cumhuriyet tartışmalarının en bildik ekran yüzlerinden olan emekli general Nejat Eslen, diğeri de sol örgütlerin geçmişine dair yaptığı ilginç araştırmaları "Derin Sol" adını verdiği kitapta toplayan Büyük Birlik Partisi Genel Başkan Yardımcısı Hakkı Öznur...
Bu tür tartışma programlarına katılanlar iyi bilir. Ekran önündeki tartışmalar, ekran reklama döndüğünde de tam gaz sürer. Bitmek bilmez yani. Böyle olunca hatta o programın moderatörü hararetli bir şekilde tartışmaya devam eden konuklarını espriyle uyarır "Beyler, bayanlar... Ara verdik yahu! Enerjinizi boşuna harcamayın ne olur. Reklamdan sonraya saklayın!" diye.
İşte bizim Pazar Politika'da da öyle oldu. Program başladığı an başladık Nejat Paşa'yla tartışmaya... Reklama girdik ama biz devam ettik. Bir ara konu gazetecilerle askerlerin ilişkisine geldi. Oradan Ergenekon'a... İçeride tutuklu olan gazetecilere falan. "Mustafa Balbay ve Tuncay Özkan için çok üzülüyorum ama onları oraya gönderen argümanları da doğru okumak lazım paşam" dedim. Sonra anlatmaya çalıştım dilim döndüğünce, gazetecilerin gerek askerlerle, gerek siyasilerle, gerekse işadamları ile ilişkilerini belli bir sınırda tutmaları gerektiğini falan. Kendimi de işin içine katarak; "Haddimizi bilmeliyiz paşam" dedim ve devam ettim; "Biz kimiz ki siyaseti dizayn etmeye, ülkenin yönetimine çeki düzen vermeye filan kalkıyoruz. Dünyanın neresinde vardır bizde olduğu gibi bu kadar yoğun asker-gazeteci, siyasetçi-gazeteci ilişkisi Allah aşkınıza? Sizce doğru mu Balbay'ın gidip askerlerle darbe yapılmalı mı, yapılmamalı mı tartışmalarına girmesi? Ya da generallere akıl fikir vermesi?"
Tabii bunun üzerine konu, gazetecilerin Türkiye'de asker tarafından kullanılması noktasına geldi.
"Doğru söylüyorsun vallahi o konuda. Mesela ben birkaç gazeteciyi çok güzel kullandım" dedi. Ve birkaç isim saydı.
Kullandığı gazetecilere geçmişte neler yazdırdığını, o gazetecilerin kalemlerini askerin lehine, iktidarların aleyhine nasıl kullandığını falan anlattı güzel güzel...
Paşa farkında değildi belki bu tarihi ifşaatının ne anlama geldiğinin, ama biz üçümüz donduk kaldık anlattıkları karşısında.
Beni bırakın, Sami dayanamadı artık, "Eee bu doğru bir yöntem mi paşam? Ayıp değil mi gazetecilerin kalemini bu şekilde kullanmak?" diye sordu dümdüz.
"Değil!" dedi Nejat Eslen. Gayet rahat ve kendine güvenen bir hal takınarak şu minvalde bir çıkış yaptı: "Söz konusu vatansa gazeteci de kullanılır, siyasetçi de!"
Tam o anda aklıma MİT ile gazeteciler arasındaki ilişkilerin tartışıldığı dönemde konuştuğum eski MİT müsteşarı Sönmez Köksal'ın Eslen'in açıklamasına benzer sözleri geldi.
Demişti ki; "MİT ülkenin resmi olarak gizli kayıtlarını tutan, 'bölünmez bütünlüğe zarar gelmesin' diye faydalanabileceği tüm kaynakları kullanan ulusal bir kuruluştur. Ve doğrusu şu ki, bu kuruluşun en çok faydalanabileceği insan tipinin başında da gazeteciler gelir!"
Hararetli programı bitirip, İstanbul'daki evime doğru yola çıkarken en muzip halimle beni uğurlayan Sami'ye takıldım:
"Bak Samicim. Emekli de olsa bir asker diyor ki; 'Evet. Ben de bazı gazetecileri kullandım...' Eski MİT'çi diyor ki; 'Ben de...' Eski siyasetçilerin bırak sıradan gazetecileri, gazete sahiplerini bile nasıl kullandığını, bunun uğruna onların pijamalı karşılamalarını bile nasıl içine sindirdiklerini zaten biliyoruz. Eee sence bu durumda biz gazetecileri kullanmayan ya da kullanamayan kesim hangisi oluyor? Kim kaldı abiiiiii?"
"Şıp" diye anladı tabii yaptığım ironiyi, zekâ küpü Sami. Bunun üzerine ben, beni bekleyen araca doğru yürürken o da başladı kahkahayla karışık bağırmaya arkamdan: "Halkım Sevilay kardeş... Halkım. Yani gazetecileri bir tek bu büyük halkım kullanmıyor!!!"