Uzun süredir görmediğim evli bir çift arkadaşımı evlerinde ziyarete gittim geçenlerde...
Beş yaşındaki dünya şekeri kızları ile birlikte yemek masasına oturduk, sohbet ediyoruz.
Çocukların olmadık zamanlarda olmadık şeyler söyledikleri veya sordukları malum. Ama arkadaşımın küçük kızının bu sorusu, hiç beklemediğim bir anda geldi:
"Erkek arkadaşınla neden evlenmiyorsun?"
Bir anda ne diyeceğimi bilemedim.
Babası durumu kurtarmak için hemen atladı.
"Kızım artık evlilik mi kaldı? Nereden çıktı şimdi bu soru?"
12 yıllık evliliğimi yıllar önce bitirdikten sonra tecrübelerim ve yaşadığım bazı hayal kırıklıkları beni hiçbir zaman erkek düşmanı yapmadı.
PRENSES GİBİ GELİN HAYALİ
Tam tersine insan doğasını, kendimi ve ilişkilerin gerçeğini her yönüyle araştırmaya yönlendirdi. Daha önce bilmediğim veya fark etmediğim çok şeyi öğrendim. Bu sayede artık daha iyi bir 'partner' olduğuma inanıyorum.
Bununla beraber; evlilik fikrine de gittikçe daha mesafeli bakmaya başladım. Dedim ya; bu hissim erkek düşmanlığından falan değil... Duygusal yük yüzünden de değil. Tam tersine duygusal yeterliliğim yüzünden evliliğe ihtiyacım yok.
Başkasının sağlayacağı güvenlik hissinin kalıcı olamadığını biliyorum.
O his insanın içinden gelmeli.
Duygusal yatırımım sadece romantik ilişkilerime bağlı değil! Kızım, arkadaşlarım, okurlarım, heyecan ile üstüne düştüğüm projelerim, kapımın önündeki mor çiçekler...
Hayatımda anlam akışı var.
Bu sebeplerle evlilik ihtiyacım ortadan kalktı. Böylece ilişkiye de baskı olmuyor.
Ama bana en masum haliyle "Erkek arkadaşınla neden evlenmiyorsun?" sorusunu soran o tatlı kıza, evliliğin aslında yürümeyen bir müessese olduğunu nasıl söyleyebilirim?
Onun gözündeki o 'prenses gibi gelin' hayalini daha bu yaşta nasıl yok edebilirim?
Gençken 'prenses gibi gelin' olma hayali ile evliliğin gerçeğini birbirine karıştırıyoruz.
Hatta çoğumuz gelin olabilmek uğruna evleniyoruz. Evlendiğimiz gün, bir kadın olarak hayatımızda en çok değer ve ilgi gördüğümüz gün!
Halbuki gelin olmak ne kadar masal gibiyse, evlilik de o kadar gerçek... Yaşanılan bir yığın çelişki ve hayal kırıklığı; insana evlilikte neyin hayal, neyin gerçek olduğunu öğretiyor.
Eğer yaşanılanlardan bir şeyler öğrenmeye meyilliyseniz; neyin hayal olduğunu ayırdıktan sonra kalan gerçeğin içinde, nasıl sevebileceğinizi öğrenebilirsiniz!
Yani beklentilerinizi ve sevginizi gösterme şeklinizi nasıl yönlendirebileceğinizi...
SADECE ŞANS DA YETMEZ
O gençlik hayallerinin birkaçından vazgeçmeden de bu olgunluğa ulaşılamıyor tabii...
Woody Allen'ın evlilik hakkındaki düşüncesini daha önce paylaşmıştım...
"Sizin ihtiyaçlarınız, birlikte olduğunuz kişinin ihtiyaçları ve bütün bu tellerin birbiri ile denkleşmesi çok zayıf bir ihtimal. O tellerden biri attı mı, evlilikte sinir bozucu bir durum başlıyor ve her iki taraf da tatmin olamıyor. Önceden birbirini tanımak, arkadaş-aile tavsiyeleri, kişisel gelişim kitapları, sakinleştirici ilaçlar falan, o telleri denkleştirmiyor. Sadece şanslı olman lazım..."
Ünlü yönetmen, işi sadece şansa bırakmış. Ama şansın dışında akıllı ve disiplinli olmaya da ihtiyacımız var. Benim aslında evlilik kurumuna hâlâ inancım var.
Ama evliliği hayatın 'en önemli ideali' olarak görmeyi ve taşıyabileceğinden fazlasını beklemeyi bırakabilirsek...
