Geçtiğimiz yıl Ceyda Torun'un yönetmenliğini üstlendiği 'Kedi' adlı belgesele daha fragmanını izlediğimde vurulmuştum, 'Merakla bekliyorum' diye yazmıştım. İstanbul sokaklarında yaşayan kedileri konu alan belgesel, özetle şu mesajı veriyordu: Kedi, kediden öte bir şey İstanbul'da. Kedi, bütün İstanbul'un tarif edilmez karmaşası, kültürü, özgünlüğü ve özelliğiyle ilgili bir şey. Onlar başıboş kediler değil, onlar ev kedisi de değil. İstanbul onların şehri.
Gerçekten de öyle değil mi? Biz İstanbul'u kedilerle paylaşıyoruz; onları dikkatlice izlerseniz İstanbul'un bütün renklerini ve ruh hallerini görebilirsiniz.
Ne gariptir ki, 'Kedi' hak ettiği değeri İstanbul'da değil de, dünyada gördü. Türkiye'de toplamda 24 bin kişi tarafından izlenen ve 285 bin lira hasılat elde eden 'Kedi'; sadece ABD'de 2 milyon 685 bin dolar gişe hasılatı elde etti. 'Kedi' asıl başarıyı ise internette indirilme ve izlenme oranlarında yakaladı. Birçok sinema sitesi, dergisi ve ünlü gazeteler, 'Kedi'den bahsetti. Bir fenomene dönüşen 'Kedi', en son Amerika'nın ünlü dergisi Time'ın hazırladığı 'Yılın En İyi Filmleri' listesinde beşinci sırada yer aldı.
Torun, kedi dostlarımızı anlatırken o kadar pozitif, o kadar güzel bir belgesel çekti ki, tüm dünyaya İstanbul'un tanıtımını da yapmış oldu. İddia ediyorum, bu yılın en iyi İstanbul tanıtımını 'Kedi' belgeseli yaptı. Bu öyle bir tanıtım ki, dünyanın en şirin hayvanlarından biri olan kedilerin gözünden İstanbul sokak sokak anlatıldı. Bombalı saldırılarla gündemden düşmeyen İstanbul için müthiş tanıtım oldu. 'Kedi'nin başarısı, sinema salonlarındaki yerli komedi tekelini tekrar gündeme getirdi. Kalitesiz yerli komedi enflasyonu yüzünden 'Kedi' ülkemizde 17 lokasyonda vizyona girebildi. Halbuki 'Kedi', başta Time olmak üzere birçok değerli dergi ve gazete tarafından yılın en iyi filmleri arasında gösterildi. İşte festival ve sanat filmlerine, belgesellere daha çok salon verilmesi için bir neden daha...
