Kıvanç Tatlıtuğ, hepimizin geldiği noktadan, doyum noktasından bahsetmiş GQ dergisindeki röportajında... "Bırakmam gereken yerde her şeyi bırakabilirim. Fazla hırs insanın önce kendisini, sonra ilişkilerini zedeliyor. Ben çok azla yetinebiliyorum. Hayatım boyunca ne yaparsam yapayım sıkıldığımı hissettiğimde arkamı dönüp gittim. Özgürlüğüme düşkünüm." demiş. İşte bu açıklamalar son zamanlarda havlu atmak isteyen her birimizin dilinde... Her an her şeyden vazgeçebilme özgüvenine eriştik adeta. Doyduk, dahası mı? 'Yeter bana bu kadar' diyebilme noktasındayız. Hatta Kıvanç ruhunda olup da her şeyi terk edenler var etrafımda. Kimi gazetecilikte geldiği noktaya doymuş, Amerika'ya firar etmiş, gönlünce takılıyor, ufak ufak projeler geliştiriyor. Kimi İstanbul'da yaşadığı ticari yorgunluktan bıkmış tası tarağı toplayıp Alaçatı'ya yerleşip küçük bir mahalle barı açmış... En son Ayşe Özyılmazel ile telefonlaştım; o da aynı noktadaydı. "Küçük bir yere yerleşip kitapçı-çiçekçi mi açsam?" diyordu. İşte gelinen nokta budur! Hızla koştuğumuz yolda çok erken yaşta tüm hedeflerine ulaşınca vazgeçebilme durumu... Kendine dönebilme! Hani o koltuğuna, olduğu pozisyonuna sık sıkıya bağlı tipler var ya; vallahi şaşıyorum... Ben de buralardan firar edersem şaşırmayın canlarım...
