Fransa'nın 'Survivor'unda 25 yaşındaki bir yarışmacı; kalp krizinden ölmüş.
Bunun üzerine de doğal olarak yarışma yayından kaldırılmış.
Hani şom ağzımı açmak istemediğim için, bu konuda yıllardır bir şey yazmadım.
Ancak madem konu açıldı; sadece Türkiye'de değil, bu yarışmanın yayınlandığı dünyanın herhangi bir ülkesinde yapımcılar bu işe nasıl cesaret ediyor, zaten hep hayret ediyordum.
PSİKOLOJİK SAVAŞ
Karınları aç ve sıcaktan tepelerinde yumurta pişen, nemden zor nefes alan insanlara, bir de bedensel güçlerinin çok üstünde performans gösterecekleri oyunlar oynatıyorsunuz.
Mesela ben, üçüncü gün THY kargosunda yurda dönmüş, ikindi namazından sonra toprağa kavuşmuştum.
Ne açlığa tahammülüm var, ne uykusuzluğa çünkü.
Açken vahşi bir hayvana dönüyorum.
Gözüm dönüyor, muhakeme yeteneğim yok oluyor, tahammülüm sıfıra iniyor; bildiğin deliriyorum!
Uykusuzluk da hemen hemen aynı tepkileri vermeme neden oluyor.
Hani geceyi uykusuz geçiren bazı insanlar "Öğlene doğru iki-üç kahve içtim geçti" vs. derler ya, işte o geçme hali nasıl olur hiç anlamam.
Bütün günüm zehir olur benim ve asla açılmam, kendime gelemem.
Bedensel güç dersen; hiç spor yapmamama rağmen bende bir deli kuvveti vardır ama bu yarışmada sadece kaba kuvvetin de bir önemi yok!
Sıcakla, nemle, açlıkla ve uykusuzlukla mücadele edeceksin.
Bildiğin psikolojik savaş... İşte Fransızlar'ın yarışmasında genç bir adam, bu savaşı kaybetmiş.
SMS'lerde elenme falan değil, bildiğin ölmüş yahu, ölmüş!
Bizim Türk versiyonda da bir kadın yarışmacı "Ben biraz sonra kum yiyeceğim galiba" deyip ağlıyordu mesela.
Çok tehlikeli değil mi?
Biz ekran karşısında haftanın birkaç saati eğleneceğiz diye; hırsının peşinden giden üç-beş insan, aslında şaka maka, bildiğin hayatlarını tehlikeye atıyor.
Horace McCoy, 'Atları da Vururlar'ı 1935'te kaleme almış.
Aradan geçmiş 78 sene...
İnsanoğlunun ün ve para için eğlenirken-eğlendirirken(!) ölmeyi göze alması konusunda hiçbir değişiklik olmamış.
Allah hepimize akıl fikir versin, ne diyeyim?
