Yazarlar ölmez, okundukça yaşarlar.
Yaşar Kemal gibi yaşarken ölümsüzlüğe ulaşmış efsaneler ise hiç ölmez. Kaybeden sadece biz geride kalanlar olur. Yaşar Kemal koca bir çınar gibi yıkıldı, o aramızdan ayrılırken Türkçe ve edebiyatımız biraz daha öksüz kaldı.
Yaşamı, mücadelesi ve edebiyatıyla Türkiye'den Nobel'i almayı asıl hak eden elbette Yaşar Kemal'di. Nobel'i vermeyenler utansın. Utanılması ve unutulmaması gereken bir diğer olay da her onurlu, dürüst yazar gibi Yaşar Kemal'in de Türkiye'de yargılanmış olmasıdır.
Ocak 1995'te Alman Der Spiegel dergisinde Yaşar Kemal'in 'Yalanlar Seferi' başlıklı bir makalesi yayınlanmıştı. Kemal, yazısında Türkiye'de devletin Kürtler'e yönelik yıllardır süren baskı politikasını, o günlerde tüm şiddetiyle süren savaşın gerçeklerini anlatıyordu. Bu yazı yüzünden Kemal, DGM'de yargılandı. Yaşar Kemal, Kürt halkına yapılan zulmü Güneydoğu'da kirli savaşın en çetin geçtiği dönemde anlatacak kadar cesur bir insandı. Bugün Güneydoğu'da barış rüzgarları esiyorsa, bunda Yaşar Kemal'in de payının olduğu unutulmamalı.
Yaşar Kemal'e dair yazılacak, anlatılacak elbette çok şey var. En iyisi yazıyı büyük ustanın okurlarına vasiyeti kabul edilen açıklamasıyla son verelim:
KÖTÜLÜKTEN ARININ
"Bir, benim kitaplarımı okuyan katil olmasın, savaş düşmanı olsun. İki, insanın insanı sömürmesine karşı çıksın. Kimse kimseyi aşağılayamasın. Kimse kimseyi asimile edemesin. İnsanları asimile etmeye can atan devletlere, hükümetlere olanak verilmesin. Benim kitaplarımı okuyanlar bilsinler ki; bir kültürü yok edenlerin kendi kültürleri, insanlıkları ellerinden uçmuş gitmiştir.
Benim kitaplarımı okuyanlar yoksullarla birlik olsunlar, yoksulluk bütün insanlığın utancıdır. Benim kitaplarımı okuyanlar cümle kötülüklerden arınsınlar."
