Asıl adı Kitâbü'l-Firdevs bi-meʾs̱ûri'l-ḫiṭâb ise de Firdevsü'l-aḫbâr diye tanınmıştır. Kâtib Çelebi eseri Firdevsü'l-aḫbâr bi-meʾs̱ûri'l-ḫiṭâb el-muḫarrec ʿalâ Kitabi'ş-Şihâb adıyla zikretmektedir (Keşfü'ẓ-ẓunûn, II, 1254). Deylemî, devrindeki halkın, özellikle de hemşerilerinin hadislerden ve senedlerinden uzaklaşmaları sebebiyle sahih rivayetle sahih olmayanı birbirinden ayıramadıklarını, bu yüzden hadis eserlerine değil kıssacı vâizlerin uydurdukları hurafelerin peşine düştüklerini gördüğü için bu eseri kaleme aldığını söylemektedir. Kudâî'nin (ö. 454/1062) daha çok ahlâk hadislerinden meydana gelen Şihâbü'l-aḫbâr adlı eseri onun bu çalışmasına esas olmuştur. Kitapta sünnetlere, ahlâkî öğütlere, faziletli amellere, vaaz, mesel ve cezalar gibi konulara dair 9056 hadis alfabetik olarak sıralanmış, halkın kolayca faydalanabilmesi için hadislerin senedleri zikredilmeden sahâbî olan râvinin adı verilmekle yetinilmiştir.
Firdevsü'l-aḫbâr'da bulunan hadislerin bir kısmı sahih, bir kısmı ferd* ve garîb*, çoğu zayıf, bir kısmı da asılsızdır. Bunu, Deylemî'nin başlıca kaynağı olup 1200 hadis ihtiva eden Şihâbü'l-aḫbâr'ın güvenilir bir hadis kitabı olmamasıyla açıklamak mümkündür. Diğer bazı hadis kaynaklarında bulunmayan pek çok ahlâk hadisinin yer aldığı Firdevsü'l-aḫbâr, Saîd b. Besyûnî Zağlûl tarafından el-Firdevs bi-meʾs̱ûri'l-ḫiṭâb adıyla son cildi fihrist olmak üzere altı cilt halinde yayımlanmıştır.
Kaynak: Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi