Duhâ, kuşluk vakti anlamına gelir. Kuran'ı Kerim'de 30. Cüzde yer alan Duha suresi, Mekke döneminde indirilmiştir. Duha suresi, Fecr suresinden sonra, İnşirâh suresinden önce yer alır. 11 ayetten oluşan bu surenin Müslümanlar için büyük bir önemi vardır. Rivayete göre Fecr suresinden sonra daha kısa sürede vahiy kesilmiş, müşrikler ise bu olayı kullanarak Hz. Peygamber'e "Herhalde rabbin sana darıldı ve seni terk etti." demişlerdir. Bu sözlerden sonra Peygamber'in üzüntüsünün ardından bu sure inmiştir. Bu önemli surenin 5. Ayetinin okunuşu ve anlamı merak edilir.
Ve le sevfe yu'tike rabbuke fe terda.
Rabbin sana mutlaka lütuflarda bulunacak, sen de memnun olacaksın.
Duha suresinin 4-5. ayetleri içerisinde bu ayeti de kapsayan bir tefsir söz konusudur;
"İşin sonu" diye çevirdiğimiz âhiret ile "öncesi" diye çevirdiğimiz ûlâ kelimelerinin buradaki anlamları konusunda iki yorum yapılmıştır: a) Senin bundan sonraki hayatın bundan önceki hayatından daha güzel ve başarılı olacak, özellikle peygamberlik görevinin sonu başlangıcından daha verimli olacak, b) Ebedî olan âhirette cennetteki hayatın geçici olan dünya hayatından daha güzel olacak. Bize göre, –bu âyetlerin inmesine sebep olan putperestlerin, "Artık Muhammed'e vahiy gelmiyor; Allah onu unuttu" gibi sözler söyleyerek (Buhârî, "Tefsîr", 93) Peygamber'in sonunun geldiğini, davasının fiyasko ile biteceğini ummaları karşısında– Allah Teâlâ, resulünün sonunun gelmesi şöyle dursun, bundan sonraki hayatının, peygamberlik faaliyetlerinin ruhanî tekâmülünün öncekinden daha verimli, daha başarılı olacağını müjdelemiştir.
