Her şeyin başı ne? Sağlık tabii. İnsan bu durumu ancak hastaneye düşünce ya da bir ağır hastayla yüz yüze gelince anlayan unutkan bir varlık işte. Çarşamba sabahı bir uyandım, gözlerim kan çanağı. Eyvah yine yapmışım, gözümde lenslerle yatmışım. Hemen çıkarttım lensleri. Fakat gün içinde kullandığım damlalara rağmen gözüm gitgide şişti, kızardı. Akşam saatlerinde sanki gözümün içini kum kaplamıştı. Ağrıya dayanamayınca soluğu acil serviste aldım. Tam dört buçuk saat boyunca çektiğim acıyı anlatmama hiçbir cümle yetmez. Sanki canım gözlerimde attı. Kötü davrandığım için gözlerimi fena halde zedelemişim işte. Şimdi iki saatte bir damla damlatıp merhem sürüyorum ve lenslerden uzak duruyorum. Siz siz olun göz deyip geçmeyin. Acısı hiçbir şeye bezemiyormuş.