Doğumunun 80. yılında (20 Şubat 1938) genç denecek yaşta (62) kaybettiğimiz büyük müzisyen, besteci ve udi Cinuçen Tanrıkorur'u anma programı düzenledi TRT Müzik, pazartesi gecesi.. Daveti alınca karar verdim hemen gitmeye.. Çünkü Cinuçen baba dostumdu benim..
Davetiyede "19.00" yazıyordu.
Büyükşehir'in yol haritasına girdim. "37 dakika" diye gösterdi yolu, benim evden Radyoevi'ne, Elmadağ'a.. Bir saat evvel çıktım, ne olur ne olmaz diye.. Radyoevinin önüne geldiğimde 19.15'ti. Belediye tam iki misli yanılmış, beni de yanıltmıştı.
Gene de girdim içeri.. Canlı yayın vardı, kapılar kapanmış olmalıydı, ama belki beni bir kenardan sıkıştırırlardı. Bir baktım, salon kapısı ardına kadar açık. Girdim. En ön sıraya buyur ettiler.. Sordum.. 19.40'mış meğer başlama saati. Belediye 40 dakika yanıltmıştı beni. TRT Müzik de 40 dakika yanıltarak telafi etti yani.
Oturuyorum. Karşımdaki fon perdesinde Cinuçen'in resimleri..
Babamla, büyük usta İsmail Baha Sürelsan, kankaydılar resmen.. Her cumartesi öğleden sonra babam İsmail Baha Beylere giderdi. Orda meşk ederlerdi çünkü.. Ekibe bakar mısınız?.
Erol Sayan, Gültekin Çeki, Taner Şener, Cinuçen Tanrıkorur, Meral Uğurlu başta..
Babam anlatırdı.. Saatler, saatler sürermiş o meşk..
Babam aruzu iyi bilir ve yazardı.. İsmail Baha Üstat bestelerdi. Cinuçen de notaya çekerdi. Sonra iş bana düşerdi. Ankara radyosuna gidip Cinuçen'den o notaları almak ve babama teslim etmek.. Baba dostumla yakınlığımız bu Ankara Radyosu ziyaretlerinde başladı işte..
Gece de çok şirin başladı. Cinuçen, çocuklar için bize özel bir doğum günü şarkısı yazmıştı. İstanbul Radyosu çocuk korosu, o dünya şirini minikler, 80. Doğum Günü'nü onun şarkısıyla kutlayarak geceyi açtılar.. Ne tatlıydılar.
Sonra nedense orada canlı değil, daha önceden banda çekilmiş görüntülerle Ahmet Özhan ile başlayıp, yakınları, dostları anılarını anlattılar.. Araya Cinuçen'in besteleri serpiştirildi.
Muhteşem bir saz ve fasıl arkada..
Zaman zaman önde solistler.
Güzeldi gece.. Güzeldi ama çok ağırdı.
Yas programı gibi.. Nedense popüler eser söylemekten utanır oluyoruz çoğu zaman.. Sanat oldu mu adı, popüler olanı söylemek ayıp, günah sanki..
Yahu bütün Türkiye'nin ezber bildiği "Günaydım, nar çiçeğim, sevdiğim" söylenmez mi Cinuçen'i anma gecesinde..
Bütün salon eşlik etsin.
Bu şarkıyı söylemeyen alaturkacı yok. En iyi söyleyen Melihat Gülses de İstanbul Radyosu sanatçısı üstelik..
Seçilen şarkıların yarısının güftecisi ayni kişi olunca ben de sordum kafamdan, "Kim yaptı gecenin programını" diye.. TRT Müzik'te hatır gönül nasıl fazla bilirim ve yazarım ya..