Bugün sayfadaki tüm yazıların başlığı soru işaretleri ile bitiyor. Çünkü bu sorular, oturup televizyon yorumu yapmamı engelliyor.
Ses sanatçısı Sıla "Bu cinayete suç ortaklığı etmek istemiyorum. Hiç kimseye 'Başın sağolsun, vatan sağolsun' demek istemiyorum. Utanıyorum" diye tweet atınca eleştirilerin baş hedefi oldu. Peşinen söyleyeyim, ben de bu açıklamasından hiç hoşnut kalmadım.
Evet, şehitleri ve onların tabutlarına kapanarak ağlayan anneleri gördükçe hepimizin içi yırtılıp kanıyor. Babaların, kardeşlerin yutkunarak 'Vatan sağolsun' demeleri, katmerli acıları yok edemiyor. Toprağa düşen her gencin ardından, aynı temennilerde bulunmak, ne yazık ki acıyı rutine bağlamak; olan biteni kanıksamak gibi iki büyük tehlikeyi peşinden sürüklüyor. Ama duygularımızı çok daha doğru cümlelerle ifade etmek zorundayız. Şimdi kanatmak değil, sarmak zamanı. İsyan ederken bile üzerine bastığımız toprakların vatan sayılmasını doğuran erdemleri yok sayamayız. Hassasiyetleri hiçe sayamayız. 'Başın sağolsun' demekten geri duramayız.
İçinde vatan geçen hiçbir cümleden utanamayız. Conk Bayırı'nda şahadet getirerek düşman süngüsünün önüne atılanlar ve onları köylerinde toprağa verirken 'Vatan sağolsun' diyenler olmasaydı, vatan olabilir miydi buralar?
Sıla ki, bugüne dek insanların yüreğine en fazla değebilen şarkıların mucidi, bir kelime sihirbazı...
Keşke yazdıklarını paylaşmadan önce bir kez daha okusaydı...
