Kahramanmaraş'ta 6 Şubat günü sabaha karşı meydana gelen 7,7'lik büyük depreme, oğlu Aras Aktuğralı ile birlikte Adıyaman'daki İsisas otelinde yakalanan baba Murat Aktuğralı, felaket anlarını gözyaşlarıyla anlattı. Acılı baba, "O gece uykumdan sebepsiz yere 2 defa uyandım. Depreme de hafif uykuda yakalandım. Sarsıntı şiddetlenerek artarken, yatakla duvar arasında yere oturdum, oğlumu ve diğer çocukları düşündüm. Duvarlara bakarak, "dayanın, ne olur dayanın diye yalvardım" Çok geçmeden duvarlar patladı ve bina üzerimize çöktü" dedi.
KKTC'den voleybol şampiyonasına katılmak üzere Adıyaman'a gelen Türk Maarif Koleji öğrencileri, öğretmenleri ve bazı velilerle birlikte İsias Oteline yerleşti. O velilerden biri de, Yıldız erkek voleybol takımı sporcularından 13 yaşındaki Aras'ın babası Murat Aktuğlarıydı. 28 öğrenci, 8 katlı otelin 1'nci ve 2'inci katlarında bulunan odalara, veliler ve öğretmenler ise üst katlardaki tek kişilik odalara yerleşti. 5 Şubat günü sabah oynanan ilk voleybol karşılaşmalarını kazanan Kıbrsılı erkek ve kız voleybol takımları, galibiyetin sevincini bir restoranda yedikleri yemekle kutladı. Yemeğin ardından yürüme mesafesindeki otele geçildi. Akşam 19:30 sıralarında öğretmen ve veliler çocukları, odalarına gönderdi. Sabah 07:30'da kalkarak ikinci karşılaşmaların oynanacağı spor salonuna gideceklerdi ama olmadı.
"BİR TÜRLÜ UYUYAMADIM"
Çocukları odalarına gönderdikten sonra bir süre daha sohbet eden veli ve öğretmenler de odalarına çıktı. Kaldığı tek kişilik odada bir türlü uyuyamadığını anlatan veli Murat Aktuğralı. "O gece kendimi çok huzursuz hissettim. Gece yarısı uyudum ancak 01:30 civarı uyandım. Yeniden uyumaya çalıştım 03:15 gibi bir kez daha uyandım. Hayatımda ilk defa uykumdan iki sefer uyanmıştım. Sonra tekrar uyumaya çalıştım. Bir süre sonra deprem olduğunu hissettim. Derin uykumda değildim o yüzden hemen kalktım. O an aklıma sadece çocuklar geldi" dedi.
"DUVARLARLA KONUŞTUM DAYANIN DEDİM"
Yüzyılın felaketinin yaşandığı kabus anlarını anlatan acılı baba, "Odadan çıkıp çocukların yanına gitmek istedim ama sarsıntı çok şiddetlendi. O an yatak ile duvar arasında yere oturdum. Aklımda Aras ve arkadaşları vardı. Duvara bakarak onunla konuştum, ne olur biraz daha dayan diye yalvardım. Çok geçmeden patlama sesi gibi bir ses geldi ve duvarlar çatlayıp parçalanarak bina yıkıldı. Kısa süreli bir şokun ardından kendime geldim. Her yer karanlıktı. Elimdeki telefonun ışığını yaktım. Olduğum yerde sıkıştığımı hissettim. Şoku atlatınca hareket etmeyi denedim. Ayaklarımın boşa çıktığını ve oynatabildiğimi fark ettim. Üstümdeki ağırlıkları üzerimden atmaya çalıştım. Biraz çabaladıktan sonra 8 katlı binanın 3'ncü katında olmama rağmen aniden gökyüzünü gördüm. Enkazdan çıktım, binadan geriye bir şey kalmadığını gördüm. Hemen ellerimle tutabildiğim molozları kenara atmaya çalıştım. Ne yaptıysam olmadı. Ne Aras'ıma ne de diğer çocuklara ulaşamadım" diyerek gözyaşlarına boğuldu.
