İCLAL AYDIN
2018'den beri İzmir'deyim. Artık orası da eskisi gibi değil. Önceden Urla'daydım, çok kalabalık olunca Foça'nın köyüne geçtim. Kızım büyüdüğü ve koşullarım da buna el verdiği için daha sakin bir yaşam sürüyorum. Bir yerde oturma sürem maksimum 4 yıl. Çok ev değiştiririm. Taşınmaya bayılırım. İzmir içinde 3 ayrı ev değiştirdim. O yenilenme ruhuma iyi geliyor. Ama Değil Rağmen adlı bir oyunla sahneye çıkıyorum. Rüyamda gördüğüm Ferhan Şensoy'dan aldığım tüyolarla şekillendirdim oyunu. Detaylar oyunda.
35 salonla başladık. Çok güzel gidiyor. Benim çalışma odama bir akşam ortak oluyor izleyici. Gülüyoruz eğleniyoruz 80 dakika çabucak geçiyor. Perdesiz Gitarist ismiyle bilinen Cenk Erdoğan müzikleri yaptı. Canım Simay Bülbül kostümlerimi yaptı.
Yarın akşam İzmir'deyiz. Ardından Karadeniz turnesine gidiyorum. 20 Aralık'ta Rize'de, 21'inde Giresun'da, 22'sinde Trabzon'da, 23'ünde Samsun'da ve 24'ünde Ordu'da seyirciyle buluşacağız.
Biz rağmen cumhuriyeti çocuklarıyız. Orta gelirli aileler mucizelerle çocuklarını okuturlar. Anlattığım hikâyeler yeni şeyler değil bir bütün. Televizyona başladığımdan beri izleyiciyle arkadaş olmayı seçtim. Birbirimize benzeyen hikâyeler paylaştım. Babaannemi, çocukluğumu anlattım 30 yıl boyunca. Bugünümüzü onlar inşa ettiler. Onlardan miras kalan umudu benden sonraki nesile aktarmam lazım.
Kendimi çok acımasız eleştiririm. Bu mesleğe girdikten sonra panik atağım oldu benim. Tedavi gördüm. 10 yıl hiçbir şey olmadı. İlk defa burada söylüyorum. Kadıköy'de ikinci oyunumuza çıkarken geldi. Soğuk soğuk terler döküyordum. 20 dakika devam edebildim. Sonrasında 5 dakika müsaade istedim. Başıma böyle bir şey geldi diye anlattım. Korkumun üzerine gitmem gerektiğini düşünüp geri döndüm. En korktuğum şeydi bir gün sahnede gelirse diye, başıma geldi.
ROMAN YAZARKEN DÜZENLİ YAŞARIM
Bütün çocukluğum, Ankara Yeni Mahalle'de geçti. Orada sahne alırken zorlanıyorum. Bütün anılarım, çocukluğum, arkadaşlarım orada.
Roman yazarken düzenli yaşamaya başlarım. Sabah 05.00'te kalkar 6.30'da yazı masasındayım. 4 gibi bitiririm, editörüme gönderirim. Akşam da 21.30'da yatarım. Günlük olarak çalışırım. Gündüz yaşamayı seviyorum. Kapanıyorum, kamp hayatı gibi yaşıyorum o süreçte. Televizyon izlemem, telefonla konuşmam, film izlemem, beni etkileyecek şeyler okumam, kapatırım kendimi. Bir tek müzik dinlerim, odaklanırım, yürüyüş yaparım bol bol… Bir yıl kadar hazırlık sürecim sürer ve kapanırım.
Kızım Lal Budapeşte'de yaşıyor. 23 yaşında. Okul devam ediyor ama bir yandan işe başlayacak. Burayı çok özlüyor. İstersen dönebilirsin dedim, şaşırdı. Bahtı güzel olsun.
GÜNAY MUSAYEVA
OĞLUM, BABASI İZİN KAĞIDI VERMEDİĞİ İÇİN YURTDIŞINA ÇIKAMIYOR
15 yıldır İstanbul'dayım. Tiflis, Bakü ve İstanbul üçgeninde gidip geliyorum. Oğlum Cihangir de Bakü'yü seviyor. Cihangir uzaya bilime çok meraklı. Uzay kampına gitti İzmir'de.
Babası yüzünden oğlumun hayalini gerçekleştiremiyorum. Yurtdışına çıkmak için babasından izin kağıdı gerekiyor biliyorsunuz. Yaklaşık 5 senedir izin kağıdı için uğraşıyoruz cevap alamıyoruz. Hatta sağlık sorunları çıktı, İngiltere'deki bir doktordan randevu aldım ama babasından cevap alamadığımız için götüremedim. Sağlık sorunları için bile dönüş yapmadı.
En büyük hayali Disneyland'a gitmek. Ben de sık sık Paris'e gidiyorum, beni de götür diyor sürekli. Okuldan arkadaşları gidiyor, gelip anlatıyorlar. Gidemediği için çok üzülüyor. Prosedür gereği 18 yaşına kadar babasından izin kağıdına ihtiyacı var. Sesli mesajla kendisi durumu anlattı babasına, hayalimi gerçekleştirmek için izin ver diye. Ben de doğum gününde belki insafa gelir diye bekledim açıkçası.
Ama yine cevap alamadık. Yani artık tahammül edecek sabrımız kalmadı. Biz yıllardır kendisinden maddi bir beklenti içinde olmadık. Tek isteğim bu izin kağıdını göndermesi. Ben çocuğumun hayalini gerçekleştirmek istiyorum. Paylaşımlarında 4 çocuğu olduğunu söylüyor, 5. Çocuğu Cihangir'i gözden çıkarmış, yok sayıyor. Herhangi bir çocuğun hayalini gerçekleştirecekmiş gibi düşün. 5 dakikalık bir iş bu aslında. Bu kadar acımasız olma. Bir kere insafa gel. Hiçbir iletişimimiz yok. Tek isteğimiz bu izin kağıdı.
ASLIHAN KARALAR
BOLLYWOOD FİLMİNDE ROL ALDIM
Anneannemi yakın zamanda kaybettik ben de yeri çok ayrı. Benim mutlu ve başarılı olmamı isterdi. Onun iyiliğini yaşatmaya çalışıyorum. Toplum Gönüllüleri Vakfı'yla anneannem adına bağış topladık. 52 öğrencinin ihtiyacını karşıladık. Sosyal sorumluluk projelerine önem gösteriyorum. Dünya Engelliler Günü'nü rehabilitasyon merkezinde çocuklarla geçirdik. 80 öğrenciye moral verdik.
Geçen sene New York'ta oyunculuk eğitimi aldığım sırada Hintli bir yapımcıyla tanıştım. Mart ayında kendimi Hindistan'da buldum. 3 hafta kadar orada kaldım. Çok farklı bir tecrübe oldu benim için. 4 farklı ülkeden kızın İngiltere'den Hindistan'a seyahatini anlatan bir Bollywood filminde rol aldım. Önümüzdeki sene Mumbai'de ve İngiltere'de galası yapılacak ve seyirciyle buluşacak.
Yan Daire isimli bir dikey dizide rol alacağım. Dijital platformda çok popüler bu tür işler. Hep hedeflerim doğrultusunda ilerliyorum. Hayallerimin peşinden gidiyorum. Şimdi yapımcılık şirketi kurma hayalim var.
