Bırakalım artık şu serin duruş halini...
Tamam, anladık; hiçbirimiz yılbaşı akşamını önemsemiyoruz, o geceye özel anlamlar yüklemiyoruz, zoraki kutlamalara katılmaktan nefret ediyoruz, takmıyoruz, umursamıyoruz ve bizler sürüden ayrı takılmayı seven özel bir güruhuz.
Hepimiz birbirimizi anladık; yeter, uzatmanın bir manası yok.
Ayrıca istediğimizi düşünelim, söyleyelim, atalım tutalım, 31 Aralık sabahı itibarıyla program yapan, yapmayan herkesin içinde bir kıpraşma olacak işte...
Hâlâ neyi konuşuyoruz?
ZAVALLI BİR TESELLİ
Sanki ilk kez başımıza gelecek!
Her sene aynı tavrı takınıp sonra o gün geldiğinde sokaklarda çerez kuyruğuna giriyor, saat gece yarısını vurduğunda kafamıza geçirmek üzere kırmızı don arıyoruz.
Tamam, şahsen benim için de tarihin değişiyor olmasının hiç ama hiçbir önemi yok. Ha 22 Mayıs'tan 23 Mayıs'a geçmişiz, ha 31 Aralık'tan 1 Ocak'a...
Efendim "Sadece ay-gün değil önemli olan; sene de değişiyor" derseniz, o da benim işime gelmiyor zaten. Yaşlanmanın nesi güzel alla sen?
Bir kere, 'her yaşın ayrı bir güzelliği var' saçmalığına inanmayanlardanım ben. 'Güzel yaşlanmak' deyiminin de zavallı bir teselli olduğunu düşünüyorum.
Elden ayaktan düşmenin, kırışıp buruşmanın, türlü türlü hastalıklarla boğuşmanın, tazeliği, diriliği yitirmenin nesi güzel olabilir ki?
ACAYİP SEVİNÇLİYİM
Haa, yüzünü gerdirecek, memişlerini toparlatacak, yağlarını aldıracak, yılda iki kez detoks kamplarına katılacak paran varsa, o zaman güzel güzel 'yaş alırsın' tabii... Ama yaşlanmazsın!
Neyse, işte uzatmayalım, şu yılbaşı kutlamaları meselelerini fazla büyütmeden o geceye sadece 'eğlenmeye bahane olduğu' gerçeğiyle yaklaşalım. Mesela ben; en çok, uzun zamandır görmediklerimi bir arada göreceğim için acayip sevinçliyim.
Alaçatı'ya akın edecek güruhun içinde onlar da var çünkü.
