Kravatı gevşetir, gömleğin üst düğmesini iliklemez, kitapları evde bırakırsınız. Okulun son haftasında "Yaz tatili geliyor" havasına girmeyen öğrenci var mıdır? Bu maç da öyle işte...
Trabzonspor "acabalar" ile başlayan sezon Güneş açınca kupayla taçlandırmış, Denizli yıllardır sektiği küme düşme hattından bu kez kaçamamış ve valizi hazır gelmiş İstanbul'a. Hesabı, kitabı yok bu 90 dakikanın. Olimpiyat'a kupa şerefine gelen taraftarı elbette 3 puanla selamlamak istiyor bordo-mavililer. Denizli de endişeli haftalardan sonra korkunun ecele faydası yok diyor sahada. Bütün sezon bu serin yürekle oynasalar çok daha iyisini yaparlardı.
UMUT YİNE HOVARDA
Oyun Giray'ın golüyle açılıyor. Kornere nefis yükselip köşeye bırakıyor Trabzon'un stoperi. Umut yine bildiğiniz hovarda! Taraftarın artık sabrı kalmamış. Yattara da Maksim'in assolisti gibi. Bütün sezonu pas geçen Gineli son 180 dakikada sahne alıyor. Klasik "Umut yine atamadı" dakikaları sonrasında 36'da Ahmet Cebe ile beraberliği yakalıyor Denizli.
Kale arkasındaki rüzgar panellerinin direkleri takılıyor gözüme. Bu stadın çok kahrını çeken rahmetli Özhan Canaydın'ı hatırlıyorum. "Başkanlık zor iş" diyorum kendi kendime. 60'ta Murat Tosun yayın dışından nefis bir plaseyle 2-1 yapıyor. Colman topu son oynadığında ofsayt sanki ama böyle güzel gole kalkmasın zaten bayrak! Trabzon 2-1 kazanıyor. Bize de Başkan Şener'e iki soru sormak kalıyor: Güneş sezon başında doğsaydı içiniz ısınmaz mıydı? Gabric ve Teofilo transferlerini kim yaptı?
