Davacı, bunların hiç birinin yapılmadığı gibi, önüne sayfalar dolusu bir sözleşme konulduğunu ve imzalamasının istendiğini, bu sözleşmeleri okumasının mümkün olmadığını ve okusa da içeriğine etki etmesinin söz konusu olmadığını kaydetti.
Dilekçesinde bunun, Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunu'nun 6. maddesi gereği haksız şart teşkil ettiğinin açık olduğunu öne süren davacı, komisyon ve masraf altında alınan bin 570 liranın tarafına iadesine karar verilmesini talep etti.
Bankanın mahkemeye gönderilen savunma dilekçesinde ise müşteriye hangi şartlarda kredi kullanabileceği ve kredi koşulları hakkında konut finansmanı sözleşme öncesi bilgi formu düzenlenerek verildiğini ve formun müşteri tarafından incelendikten sonra imzalanarak şubeye teslim edildiği öne sürüldü.
Davacıya sözleşme öncesinde bilgi formunun masraf ve giderler başlıklı bölümünde düzenlemenin yer aldığı iddia edilen dilekçede, çeşitli giderler için toplam bin 570 TL'nin davacıdan kredi kullandırma aşamasında peşin olarak tahsil edildiği hatırlatıldı.
Dilekçede, davacının, bankanın kendisini masraf ve gider oranları hakkında ve kredi sözleşmesinin içeriği hakkında bilgilendirmediği yönündeki iddialarının asılsız olduğu belirtilerek, davanın reddedilmesi, yargılama giderleri ve vekalet ücretinin davalı tarafa yükletilmesi talep edildi.
Tüketici mahkemesi sıfatıyla davaya bakan Abana Asliye Hukuk Mahkemesi ise bilirkişi raporu doğrultusunda başvuruyu kısmen kabul ederek, 785 liralık dosya masrafı ücreti ile ekspertiz ücretinin 285 lirasının D.G.Ç'ye geri ödenmesine karar verdi.