Efendim, malumunuz bundan sonraki ilk yazı günümüz pazar oluyor. Dolayısıyla araya koskocaman bir kıyamet giriyor!
Cuma günü, İsrafil'in Sur'a üflemesini bekleyecek, sokaktan geçen bir bisikletli çocuk oyuncak kornaya bassa, çok afedersiniz altımıza edeceğiz.
Öyle bir 21 Aralık muhabbeti sardı ki dört yanımızı; belli oldu o gün şaka maka hepimiz epey gerileceğiz.

AYD INLANAMAM IŞIM!
Yağmur biraz fazla yağsa, 3 şiddeti civarı zayıf bir deprem olsa, internet kesilse, Digitürk yayını her yağmurda olduğu gibi yine kopsa; bu kez gözümüze batacak, gözlerimiz sağda, solda Yecüc Mecüc arayacak.
İşte bunlar hep popo korkusundan. Belki o gün hepimize bir ders olur, kim bilir. Hayatın değerini anlar, iyi bir insan olmanın önemini kavrar, kendimize bir çeki düzen veririz.
Neyse, ölmez de sağ kalırsak pazar günü görüşürüz artık. Ama yine de ne olur ne olmaz; siz bana hakkınızı helal edin de içim rahat olsun.
Benden de herkese helal olsun.
(Aaa yok yok düşündüm de değil kıyamet kopması, Deccal karşıma çıksa yine de hakkımı helal etmeyeceğim bir-iki nankör var geride bıraktıklarımda. Yok, demek ki ben o kadar da aydınlanmamışım daha...)