Geçen hafta yazdığım yazıda Milli Takımımızın alacağı kötü sonuçlarda bile diğer rakiplerimiz Bosna ve Belçikan'ın aralarında oynayacakları maçların en az bizimkiler kadar önemli olduğunu söylemiştim. Bugün geriye baktığımızda bizim adımıza oluşabilecek en kötü senaryonun ortaya çıktığını görüyoruz. Biz, İspanya'dan iki maçta hiç puan alamazken diğer rakiplerimizden Bosna, Belçika'yı iki maçta da yenerek önemli bir başarı yakaladı ve bizimle arasındaki puan farkını 4'e çıkarttı. Şimdi gruptan ikinci olarak çıkabilme şansımızı değerlendirdiğimizde gördüğümüz şey, artık bundan sonra kalan 4 maçımızı kazanmamızın yanında Bosna'nın maçlarını beklemek zorunda olduğumuz.
Milli Takım, Estonya ve Ermenistan ile evinde, Bosna ve Belçika ile deplasmanda oynayacak. Öncelikli şartımız tüm maçları kazanmak. Sonrasında Bosna'nın diğer deplasman maçı ve gruptaki son maçı olan İspanya'da en az bir beraberlik almasını beklemek. Gruptan çıkmak için elimizde bir çok alternatifimiz varken bugün geldiğimiz noktada bu senaryonun gerçekleşmesinden başka bir alternatif bizi 2010 Dünya Kupası'nın dışına itecek...
Şu tabloda, evimizdeki İspanya maçında alabileceğimiz bir beraberliğin bile ne kadar önemli olduğunu görüyoruz. Böyle bir sonuç elde etmiş olsaydık, kalan tüm maçlarımızı kazandığımızda kimsenin sonuçlarına bakmadan playoff'a gitme şansını elde ediyorduk.

ZORU SEVİYORUZ
Bu kadar sıkıntılı bir durumdan biz çıkabilir miyiz? Elbette çıkarız. Avrupa Şampiyonası'na giderken de kendi durumumuzu kendimiz zora sokmuştuk ve sonrasında bunun altından kalkmıştık. Bugün de farklı bir durumda değiliz. Bu işi başarabilecek, iyi bir takımımız var. En önemlisi baskı altında oynayabilecek tecrübeye sahip bir ekibimiz var. " Madem öyle neden bu işi bu kadar sıkıntılı bir duruma soktuk? " diye düşünenler olabilir. Şöyle söyleyelim, ülke ve takım olarak rahatı değil zoru seviyoruz.