İnsanın "Ben oldum" diyeni olmuyor, olamıyor.
Yıllar önce kitabım yayınlandığında bir edebiyat dergisinden bir arkadaş röportaj yapmaya gelmişti.
Yazı yazma yeteneğim var belki ama konuşmada sıfırım. Soruları yanıtlarken yazıdaki yeteneği konuşturamıyorum çünkü.
Neyse... Röportaj yayınlandığında okudum, şoka girdim. Çünkü her yanıt 'Ben' diye başlıyordu...
18 soru ve 'Ben' ile başlayan 18 yanıt. Yerin dibine girmiştim.
"Ben" demenin insana hiç yakışmadığını en somut haliyle o röportajda gördüm. (Aslında röportajı yapan arkadaşın konuşmayı deşifre ederken bunlara dikkat etmesi gerekirdi.)
Şimdi "Ben" diye söze başlayan kimi görsem-duysam, yine irkiliyorum.
Oysa "Ben biliyorum", "Ben söyledim", "Ben gördüm", "Ben konuştum", "Ben yaptım", "Ben her şeyi bilirim" demekle hiçbir şey olamıyor insan... Hele hele hiç olmamışların 'Ben oldum' havasına girmesi insanda kelek kavunun tadına bakmış hissi yaratıyor.

NE İŞE YARADI?
Hiçbir şeyin özentisinden, çakmasından bir şey olmuyor. Her klip bir yerden çalıntı. Her fotoğraf bir yerden alıntı.
Her imaj bir yerden kopya...
'Ben oldum' diyenlerin dünyasında bu kadar çalıntı, bu kadar apartma, bu kadar kopartma nasıl oluyor, bunu anlamıyorum.
Siz şarkılarınızın yüz binler tarafından söylenmesini mi istersiniz, yoksa çakma imajınızın konuşulmasını mı?
İşte bu sorunun yanıtını merak ediyorum.
Bakın şimdi gündemde Hadise var.
Beyonce'ye benzemiş- benzetmişler...
Ne oldu peki?
Ben hâlâ Hadise'nin şarkılarını duyamadımdinleyemedim ama Beyonce benzerliğini biliyorum.
Yaradı mı bir şeye bari? Albüm satışları patladı mı?