Tam da 11. saniyede, Meira gelen uzun pası karşılayacağım derken kayınca, Bellion topu alıp beklemeden golü attığında, 'oluru yok bu işin' ifadesi yapışıyor herkesin suratına. Bu olumsuz düşünceyi futbol da onaylıyor. Sanki daha bir kalabalık Bordeaux... Son derece de hızlılar. Bir anda kalabalıklaşıyor, defansta açık vermiyorlar. Galatasaray'ın ise topu alması, ileri yollaması bir vaka! Bir bilemedin, ikinci pas yerini buluyor! Sonra kayıp üstüne kayıp. Bordeaux'ya nazaran daha istekli oldukları bir gerçek. Ama atakları ustaca kesiliyor, ileride çoğalmaları mümkün olmuyor. Kader, 19'da Topal'ın omzunun çıkması ve yerine Kewell'ın girmesiyle dönüyor. Defans kötü sinyaller verse de, Bordeaux kalesini 'sıkıştırma' şansı doğuyor ev sahibine. Öyle çok yoğun ve tehlikeli değil. Hatta 'Gol nasıl olur acaba?' sorusu beliriyor kafalarda... Derken 42'de Barış'ın içeri yolladığı topu Meira düzeltip Arda'nın önüne bırakınca, Arda 'İşte böyle olur' diyerek imzalıyor golü... Çok uzun zamandır 'fişi çekilmiş' olan camia, işte bu golle bir anda canlanıyor. Tribünler bağırmaya, futbolcular da canhıraş oynamaya başlıyor. 45'te Lincoln'ün başlatıp Arda'nın sürüklediği atağı Kewell uzaktan mükemmel bir vuruşla 90'a yollayınca, en asık, en ümitsizler bile gülmeye başlıyor...
YALANCIDAN GERÇEK BAHARA
İkinci yarıya da hızlı başlıyor Galatasaray. Hem de uzun bir aradan sonra 'futbol oynamayı' tekrar keşfediyorlar. 65'te Lincoln'ün Arda'ya attırdığı üçüncü golle, bir süredir 'kayıp aranıyor' olan Galatasaray ruhu diriliyor adeta Ali Sami Yen'de! Ama tam işin ucunu bırakmış gözüken Bordeaux'nun 10 dakika geçmeden golleri (73'te Chamakh, 75'de Cavenaghi) peş peşe gelince yoksa 'Yalancı bahar mıymış bu?' diyor herkes yeniden. Kaderin cilvesi bu ya, 90'da bir önceki maçın günah keçisi Sabri'nin ayağından doğuyor güneş tekrar. Galatasaray, daha önce iki kere turu verdiği Bordeaux'dan UEFA biletini söke söke alıyor. Turu verseydi eğer, 'Skibbe'den sonra bu kadar' olacaktı ama başarı (şimdilik!) Bülent Korkmaz'ın oluyor!
